Piłsudski i Anders żyją w rodzinnych opowieściach

Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 roku. Uroczystości pogrzebowe trwały sześć dni. Ciało Piłsudskiego przetransportowano koleją z Warszawy do Krakowa. Wzdłuż trasy stały tysiące ludzi, by pożegnać marszałka. Zwłoki złożono w krypcie Świętego Leonarda na Wawelu. Pogrzeb był największą tego typu uroczystością jaka odbyła się w kraju. Żałoba była powszechna i niewymuszona, tylko nieliczni nie chcieli w niej brać udziału.

Papierosy od marszałka

Do dzisiaj trwa legenda Piłsudskiego. - Tatuś często wspominał, jak Józef Piłsudski na dworcu we Lwowie wręczył mu garść papierosów – mówi Józef Olejniczak, elblążanin. -Tatuś pełnił wtedy wartę, jako młody żołnierz. To było dla niego wielkie przeżycie. Rozmawiał z człowiekiem dzięki któremu w 1918 roku odzyskaliśmy niepodległość. Pan Józef ma dwóch prawnuków, sześcioletnich bliźniaków. -Oni przekażą tę rodzinną opowieść swoim dzieciom – zapewnia.

Skąd to rodak?

Jest coraz mniej tych, którzy choć raz w życiu widzieli marszałka czy gen. Andersa. Miałam szczęście rozmawiać z Janem Kurkowskim, żołnierzem Andersa, strzelcem 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Pan Jan niestety już nie żyje. Pamiętam jak opowiadał, że gen. Anders podszedł do niego podczas przeglądów oddziałów we Włoszech zapytał: skąd to rodak? Gen. Anders nie podszedł bez powodu. Na mundurze zauważył Krzyż Walecznych. I zapytał, a gdzie to rodak zarobił.

Rozmawiał również z Danielem Mikulskim, który dzięki gen. Andersowi zdołał wydostać się z zesłania na Sybirze. Został junakiem, a potem żołnierzem, który zdobywał Piedimonte we Włoszech w 1944 roku. Pamiętam jak mówił, że gdyby nie Anders nie wiadomo czy wróciłby do Polski.

Podobne opowieści żyją w wielu rodzinach i są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Taka wiedza jest czasem cenniejsza niż podręcznikowa, bardziej przemawia do serca.