Po pierwsze: poszanowanie...

Trafiłam na Wiadomości24.pl całkiem przez przypadek. Szukałam miejsc, gdzie mogłabym zareklamować pewien - absolutnie niekomercyjny - koncert. Wysłałam informację, ale dostałam odpowiedź zwrotną, że proponowany przeze mnie styl nie pasuje raczej do publikowanych tu artykułów. Natychmiast zapałałam sympatią do osoby, która ze mną korespondowała, bowiem ponad wszystko cenię sobie asertywność, otwartość, konkretyzm i własne zdanie. Grzecznie zmodyfikowałam swą wypowiedź i wzmianka o koncercie ukazała się.

Jednocześnie stałam się obserwatorem tego, co proponują nam zarówno Redaktorzy, jak i Autorzy publikujący swoje wypowiedzi we wspomnianym serwisie. Jest to swoista społeczność, skupiająca w jednym miejscu ogromne pokłady - szeroko pojętej - inteligencji, wiele zaangażowania i bogatego doświadczenia. Wspaniały i czytelny przekrój naszego społeczeństwa.

Tym mocniej w głowie mi się nie mieści, że w Ludziach (co brzmieć powinno dumnie), czai się tyle jadu, kąśliwości, uszczypliwości. Wystarczy wejść na Forum, bądź poczytać zamieszczane komentarze. Myślę, że jedno i drugie było zgoła innym zamierzeniem, niestety stały się tarczą, w którą wycelować można każdą swoją, zawoalowaną często, frustrację.

Jako, że wyrastałam na muzyce punk, zacytuję jednego z tamtejszych wykonawców. "Człowiek jest wolny, albo nie istnieje". Wolność - głębokie, choć wcale nie takie oczywiste pojęcie. Wolność myśli, wolność słowa. Wolność nie jest jednak tożsama ze swawolą. Ażeby wolnym być, trzeba mieć w sobie również tolerancję i poszanowanie dla czyjejś wolności. Wolności, czyli swobodnego wyrażania siebie. Dalej: swobodnego, nie znaczy, iż zwolnieni jesteśmy od myślenia czy empatii.

"Nie ma granic. Są tylko opory"

Myślą przewodnią każdego mojego działania jest banalna prawda: "Nie czyń drugiemu, co Tobie niemiłe". Nie lubię być obrażana, zatem i nie obrażam innych. Nie lubię czuć się atakowana, więc nie napadam natarczywym słowem na kogoś innego. Cenię niezwykle swobodny przepływ myśli, dysputy, wymianę argumentów - ale we wszystkim tym nie może zabraknąć zasad dobrego wychowania i szacunku do drugiego człowieka. Po pierwsze: poszanowanie. Ale nie tylko pierwsze słowo liczy się, albowiem często od słowa, do słowa... Poszanowanie także po ostatnie zdanie. Od początku, do końca, na całej rozciągłości.

Wielu Autorów rozmaitych komentarzy cechuje wysoka merytoryka wypowiedzi, prawdziwi z nich erudyci. To, czego mi, osobiście jednak brak, to taktu, ciut pokory i ogłady oraz akceptacji faktu, iż inni mogą mieć odmienne zdanie. Wszak, gdybyśmy wszyscy jednako myśleli, nie byłoby tylu sposobności do konstruktywnego dialogu. Zauważam jednak, że "obrastanie w piórka", które miało być mobilizacją do pracy nad warsztatem swoim i "mniej doświadczonych" współtwórców serwisu, nie zawsze wychodzi na zdrowie. Często jest polem do nadużyć, taką wolną amerykanką, gdzie toleruje się cenzurę, przeinaczanie wypowiedzi i niekoniecznie dbałość o nasze wspólne dobro.

Nie warto uzurpować sobie prawa do ostatniego zdania. Nie można mieć monopolu na Prawdę. Owszem, są Prawdy uniwersalne, którym sprzeniewierzenie się równe jest pewnej profanacji. Ja jednak myślę, że niezłą metodą jest danie każdemu człowiekowi pewnego marginesu na Jego prywatne, małe (czy też duże) prawdy.

Zachęcam do tego, aby mieć własne zdanie i odwagę, by bronić go wtenczas, gdy stoi w opozycji do większości. Ale zachowując choćby minimum kultury osobistej. I szerzej otwierając horyzonty na to, co kryje się pod hasłem: tolerancja. Nie musimy wszystkiego przyjmować bezkrytycznie, wyrażajmy opinię, dyskutujmy - po to są Wiadomości, po to mamy intelekt. Baczmy jednak na to, jaką moc mają nasze słowa. Można nimi wojować (najlepiej w słusznej sprawie), nie jest jednak dobrze, gdy rozdajemy nimi - niepotrzebne często - razy, na prawo i lewo...