Pocałuj mnie, gdy wybije północ

Głównego bohatera (Scoot McNairy) poznajemy, gdy onanizuje się nad zdjęciem ukochanej swojego najlepszego kumpla. Mimo iż dziewczyna owe wydarzenie potraktowała jako komplement, to znajomi poczuli się w obowiązku znalezienia Wilsonowi partnerki. Jak na XXI wiek przystało odpowiednim miejscem jest portal randkowy – i faktycznie, po chwili przychodzi propozycja randki. Tajemnicza nieznajoma (Sara Simmonds) zaprasza chłopaka na casting, podczas którego wybierze towarzysza na sylwestrową noc.

Nie mają nic do stracenia – mogą być szczerzy, spontaniczni, otwarci. Wędrują uliczkami Los Angeles, zatrzymują się w kawiarniach i klubach, spędzają czas na plaży i cieszą się chwilą, lecząc zranione serca. Opowiadają bez skrępowania o przebiegu swojego życia, pokazują swoje prawdziwe oblicze i wręcz krzyczą „pokochaj mnie”. Może to chemia między nimi, może to magia 31 grudnia, ale jest w tym filmie coś na tyle elektryzującego, że przenika przez ekran i trafia do widza.

Nietrudno powiązać „Pocałunek o północy” z „Przed wschodem słońca” Richarda Linklatera – podobna historia i podobna wrażliwość głównych postaci. Ale pojawiające się w prasie odwołania do twórczości Jima Jarmuscha to jednak lekka przesada. Zastanawiający jest fakt użycia czarno-białej taśmy. Z pewnością jest to techniczne „odcięcie się” od hollywoodzkich komedii romantycznych, ale może również chęć przedstawienia w nowym świetle Wielkiego Miasta – wszystkie miejsca znane z pocztówek nie przytłaczają i nie błyszczą. Nie ma drogich samochodów, nie ma palm, elegancji i luksusu.

Reżyser, Alex Holdridge starał się by przepych metropolii nie odciągał nas od interakcji międzyludzkich. Najbardziej zapada w pamięci wnętrze opuszczonego teatru – duch sztuki i zabytkowe wnętrze zbliża do siebie bohaterów. Ale z drugiej strony dzieje kiełkującego między nimi uczucia można by zamknąć w filmie krótkometrażowym.

Niemniej, „Pocałunkiem...” można się delektować, a inteligentne dialogi, cięty humor i nietypowe zachowania bohaterów (jak fotografowanie porzuconych butów) potrafią rozbawić. Słodko-gorzka opowieść wzbogacona indie-rockowymi kawałkami zrelaksuje każdego. W kinach już od 26 grudnia.