„Pod błękitnym greckim niebem” – uroda życia według J. Barclay

Na „słoneczną stronę życia” przenoszą skutecznie metaforyczne frazy piosenek wykonywanych od lat przez Eleni, artystkę, która przybliża mieszkańcom nadwiślańskich ziem uroki śródziemnomorskiego klimatu. „Najpiękniejsza jest Hellada” – przekonywały rytmy jednej z piosenek – „jak obłoki są jej stada, włosy Orfeusza przywołuje, wzrusza nas”. Wyłania się z nich obraz arkadyjski, wymarzony w snach, gdzie rzeki miodem i mlekiem płyną, dokąd się wraca, „aby szczęścia zażyć tam”. Melodie greckie prowadziły „ze świata wszystkich stron” na szlak wiodący ku słonecznym horyzontom, gdzie można odkryć „nieba smak”.

Jennifer Barclay w swej lekkiej opowieści „Pod błękitnym greckim niebem” podobnie przenosi do świata błękitnych pejzaży. Mamy szansę na dłużej niż za sprawą ulotnych tonów piosenki zagościć w greckiej Arkadii. Tym razem, gdy samolot marzeń wyląduje na „południu bez chmur”, „słoneczny ląd” stanie się nie tylko miejscem wędrówek, ale nowym domem – docelową Itaką. Ukaże się namacalnie, nie pod powiekami przymkniętymi do snu, pełen barw i promieni świat, który oferuje prawdziwą urodę życia. Za sprawą lektury nie mija sen, bo słoneczny blask cechuje nie tylko zarysowane w nierozbudowanych opisach realia, ale przedstawione relacje międzyludzkie. Nade wszystko jednak decyduje o tym humorystyczne ujęcie, wyposażające czytelnika w nieprzemijającą pogodę ducha.

Atmosferę świata książki doskonale oddaje tytuł oryginału angielskiego – Falling in Honey (Utonąć w miodzie). Wyrażenie to przenika do rozważań bohaterki i narratorki – Jennifer, pod postacią której sama autorka dzieli się swymi subiektywnymi wrażeniami z doświadczeń zebranych w malowniczej przestrzeni. Uroda świata pomaga przewartościować życie, uwolnić się od bagażu wspomnień i odnaleźć smak życia. Dlatego intrygujący frazeologizm „utonąć w miodzie” można rozumieć nie tylko dosłownie – choć jak najbardziej trafnie, bo Jennifer od pierwszych stron opowieści towarzyszą pszczoły i plastry miodu – ale głębiej – jako metaforę jej życia. Autorka wyznaje nie bez racji: „Życie zdecydowanie jest słodkie, gdy mieszka się obok pasieki”. Oznacza to, że potrzeba w nim optymizmu i energii, cech, które zapewniają dostrzeżenie uroków świata.

Książka „Pod błękitnym greckim niebem” z pewnością ma charakter przewodnika po wyspie Tilos, więc może towarzyszyć w podróżach, umilając czas lotu lub rejsu, zwłaszcza że waga książeczki nie obciąża w żadnym razie bagażu. Ze względu jednak na to, że nie stanowi reportażu, lecz zawiera historię z życia wziętą, służy jako pasjonująca opowieść o urokach życia, przede wszystkim o przyjaźni i miłości, wartościach, które stają się niezbędnym składnikiem szczęścia, nawet wtedy, gdy szuka się go w arkadyjskim pejzażu słonecznych wysp greckich. Uczy, że pogody ducha trzeba szukać w sobie i w relacjach z innymi ludźmi.

Jennifer Barclay, Pod błękitnym greckim niebem, tłum. Katarzyna Janusik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2014, s. 320.