Podyskutujmy!

Niedzielne popołudnie. Nuda. Odpalam komputer, wybieram ulubioną zakładkę. Od czego by tu zacząć?
Spoglądam na nagłówek "Tu się toczy dyskusja". Dobra nasza, podyskutujmy!

Prześlizguję się wzrokiem po tematach. Kilkadziesiąt komentarzy? Świetnie, tam dopiero musi być zadyma! Trochę przydługi ten tekst, aż trzy strony... Czytam pobieżnie artykuł, potem uważnie przeglądam komentarze w poszukiwaniu punktu zaczepienia. O, znajomy postawił plus! Solidarnie klikam w łapkę z uniesionym kciukiem. W okienku "Twoje uzasadnienie" wpisuję: "Super:))"

Dopiero teraz dostrzegam dwa minusy. Zobaczmy tych czepialskich.

"Minus za rażące błędy językowe" - wszechwiedząca się znalazła! Klikam w fotkę, otwieram profil. Wiedziałam, jakieś antypatyczne babsko w wieku okołomenopauzalnym. Poczekaj, niech ja się przyjrzę twoim wypocinom... Pięćdziesiąt trzy artykuły? Nie dość, że przemądrzała, to jeszcze grafomanka. Mam cię, mądralo: literówka... brak spacji... a tu jeszcze nadliczbowy przecinek. Piszę: "Szanowna pani! Przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli - mówi to pani coś?"

A temu o co chodzi? Że jak? "Żałosne komunały"? Sam jesteś żałosny z tymi dredami! Uderzam w klawisze: "Drogi Jacku, pozostaw ocenę starszym i bardziej doświadczonym czytelnikom. W Twoim wieku trudno o rozwagę i obiektywizm." Swoja drogą, ciekawa jestem, kto gówniarzowi dał trzy pióra.

Aj, niedobrze, pojawił się trzeci minus... Do tego sążnisty komentarz, naszpikowany jakimiś cytatami i linkami. Otwieram jeden, zerkam na adres strony i odpuszczam sobie następne. Nudziarstwo... Któż to się tak wysilił? Ech, wszystko jasne, jakiś emeryt z Koziej Wólki. Odpowiadam: " Mimo całego szacunku dla starszych osób, nie podzielam przekonania, że IQ jest wprost proporcjonalne do liczby przeżytych lat."

W oczekiwaniu na reakcje interlokutorów wchodzę na forum - tam zawsze coś się dzieje. Z satysfakcją patrzę na swój licznik komentarzy.