Poezja malarstwa Sandro Botticelliego

Styczniowa niedziela we Frankfurcie, pada deszcz ze śniegiem, zimno i mokro. Przed Staedel Muzeum we Frankfurkcie stoi kolejka, może 400, może 500 metrów. Czas oczekiwania na wejście około godziny. To i tak lepiej niż we Florencji przed muzeum Uffizi, gdzie czeka się około trzech do czterech godzin. Wszystko po to, aby zobaczyć piękno, elegancję i niepowtarzalny urok dzieł Sandro Botticellego.

Wielka wystawa zorganizowana we Frankfurcie jest największą w Europie od 500 lat, pokazująca ponad czterdzieści obrazów wielkiego mistrza renesansu Botticellego oraz około czterdziestu prac innych malarzy tego okresu; Verrocchio, Filippino Lippi, Antonio del Pollaiuolo. Obrazy te wypożyczono z wielkich światowych muzeów Ameryki i Europy: z Florencji, Nowego Jorku, Waszyngtonu, Londynu, Edynburga, Drezna i Berlina.

Inicjatorką tej wystawy jest pani Cristina Acidini, naczelna dyrektor florenckiego muzeum i autorka katalogu wystawy.

Wystawa składa się z trzech części. Pierwsza pokazuje portrety, sztukę przedstawiania kobiecej urody oraz portrety ważnych osobistości tamtych czasów. Głównym punktem wystawy są obrazy przedstawiające Simonettę Vespucci w kilku ujęciach jako florencką piękność. Botticelli idealizuje piękno, wszystkie jego postacie są smukłe, wiotkie i są jego wizją kobiety. Najbardziej znanym obrazem jest Narodziny Wenus, przedstawiający nagą zwiewną Wenus, otuloną włosami, prawdziwą boginię. Stała się ona najbardziej ulubionym ponadczasowym motywem, który do dziś jest symbolem piękności kobiety. We Frankfurcie można podziwiać dwa warianty tego obrazu. Oglądamy też portrety znanych osobistości z Florencji oraz słynny portret Guliano de Medici, portrety młodzieńców.

Druga część wystawy nawiązuje do postaci mitologicznych i przedstawia znane dzieła jak Minerva i Centaur, Primavera-Wiosna, Wenus i Mars oraz inne dzieła przedstawiające tańczące boginie lub inne postacie kobiece. Botticelli osiągnął apogeum w sztuce malowania piękna kobiecego ciała.

Trzecia część obejmuje obrazy sakralne, ze scenami biblijnymi Nowego Testamentu; sceny z życia św. Zenobiusza, patrona Florencji, Zwiastowanie, Pokłon trzech króli, Mistyczne narodzenie.

Swoje uznanie Botticelli zawdzięcza też wspaniałym malowidłom przedstawiającym Madonny, np. Madonnę z dzieciątkiem, Madonnę w różanym ogrodzie, Madonnę z owocem granatu, Madonnę z dzieciątkiem i księgą.

Do końca lutego można podziwiać we Frankfurcie tę wspaniałą wystawę, która zbiegnie się z 500 rocznicą śmierci Botticellego (urodził się 17 maja 1510), będzie to wielkie uhonorowanie tego wydarzenia.

Liczba odwiedzających muzeum przerosła wszelkie oczekiwania. Do końca roku 2009 wystawę odwiedziło 335 tys. osób. Jest to rekordowa liczba zwiedzających, nie notowana już od sześciu lat. Przewiduje się, że do końca lutego liczba ta osiągnie 500 tys. osób.

Naprawdę warto zobaczyć. Staedel Museum; Schaumainkai 63, Frankfurt.