Portret miasta. Niebieskie rynny, czerwone klopsztangi

Paweł Szyma, obecnie Paul Schyma, absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, opuścił Polskę w latach osiemdziesiątych. Osiedlił się w Alsdorfie kolo Aachen, gdzie uprawia zawodowo fotografię cyfrową, rysunek i malarstwo akrylowe. W Rudzie Śląskiej mieszkał w Bielszowicach i Nowym Bytomiu, z krótką przerwą na pomieszkiwanie w Zabrzu. Przyjaciele, jak choćby Marek Judycki, pamiętają go z pracy w szkole górniczej w Halembie. Nie rozstawał się wtedy z aparatem, a z powodu ciągłego pstrykania zdjęć przy użyciu flesza nadano mu sympatyczną ksywkę "Spawacz".

W zeszłym roku Paweł Szyma powrócił na rodzinne śmieci. Odwiedzał zaułki miasta, które zapamiętał z młodości. Jedne zastawał odmienione, inne prawie takie same. Plonem wyprawy było ponad tysiąc zdjęć, podanych potem obróbce komputerowej i przekształceniom twórczym. Z nich wybrał dziewięćdziesiąt pokazanych na wystawie. Wystawie sentymentalnej.

- To fotografika subiektywna, nostalgiczna, sentymentalna - tłumaczy autor. - Żadne z pokazywanych miejsc nie wygląda w rzeczywistości, tak jak na zdjęciach. A jednak te fotografie są prawdziwe, bo pokazują miasto widziane moimi oczyma. Są tu miejsca niegdyś oswojone i miejsca zupełnie mi nie znane. Miejsca wyjątkowe, bo nigdzie nie ma kamienic ceglanych, wysokich na pięć pięter, nigdzie nie ma niebieskich rynien i czerwonych trzepaków podwórkowych, zielonych i czerwonych okiennic, parapetów, wrót do ejnfartów i takiż drzwiczek do chlywików.

- Pawlowi Szymie udało się znakomicie ukazać swoisty klimat duchowy Rudy Śląskiej, miasta trochę smutnego, a jednak interesującego, gdzie pozorna szarość i bylejakość zaniedbanych kamienic, podwórek i uliczek obfituje w niecodzienne akcenty kolorystyczne - twierdzi Ewelina Pieczka, komisarz wystawy.

Współautor artykułu:

• Barbara Podgórska