Poznajemy ważki. Ważka płaskobrzucha

Ważki na początku swojego dorosłego życia, potrafią posiadać całkowicie odmienne ubarwienie od tego, jaki mają pod jego koniec. W trakcie lotu, tylko niektóre gatunki są możliwe do rozpoznania. Nie lada wyzwaniem jest również rozpoznanie gatunku siedzącej nieruchomo ważki. Niektóre z tych owadów różnią się tak subtelnymi szczegółami, iż trzeba po prostu wiedzieć na jakie cechy należy zwrócić uwagę. Liczy się niemal wszystko. Kolor oczu, tułowia, plamki na skrzydłach, rysunek na odwłoku, barwa i znaki szczególne na odnóżach itd, itd.
Warto zainteresować się tymi owadami nie tylko ze względu na ich niewątpliwy urok, ale również dlatego, że niektórym z gatunków w naszym kraju grozi wyginięcie.

Ważka płaskobrzucha(Libellula depressa). Nazywana jest niekiedy również ważką spłaszczoną. Ta pospolicie występująca ważka na terenie całej Polski osiąga rozpiętość skrzydeł około ośmiu centymetrów. Chętnie przysiada na suchych łodygach roślin zielnych, suchych gałązkach lub innych nie chwiejących się obiektach. Na czatownię najczęściej wybiera sobie takie właśnie miejsca. Co kilkadziesiąt sekund podrywa się z niej, by zatoczyć niewielkie kręgi (około 1,5-3 m) i zaraz przysiąść z powrotem w tym samym miejscu. Czatownie znajdują się w miejscach dobrze nasłonecznionych a ważka siadając, stara się mieć słońce "za plecami".

Do swojego rozwoju ważka płaskobrzucha potrzebuje niewielkich zbiorników wodnych. Ważnym jednak jest, by nie były one mocno zarośnięte a najlepiej minimalnie lub wcale. Z powodzeniem można wyhodować sobie takie ważki w przydomowym oczku wodnym.

Samice od samców różnią się ubarwieniem, choć różnice te zarysowują się dopiero jakiś czas po przeobrażeniu w dorosłego owada. Jedna cecha jest jednak dla obojga identyczna. Cechą tą są ciemne plamy u nasady skrzydeł z jasnymi, niemal białymi żyłkami. Jest to również cecha umożliwiająca niemal bezbłędną identyfikację tego owada. Piszę niemal, gdyż podobna do ważki płaskobrzuchej jest ważka czteroplama. Jak wskazuje nazwa tej drugiej, na parach skrzydeł posiada po dwie plamy (łącznie cztery na jedną stronę) oraz mniejsze ciemniejsze zabarwienie u nasady skrzydeł.

Samice ważki płaskobrzuchej są ubarwione w kolorach brązu i odcieni koloru żółtego. Samce poza brązową głową i tułowiem podobnie jak u samicy, posiadają na błękitno ubarwiony odwłok, często z żółtymi plamkami po bokach.

Samica podczas lotu do złudzenia przypomina ubarwieniem dużego szerszenia. Trudno powiedzieć, czy jest to wynik ewolucji i swoistej mimikry chroniącej tego owada przed napastnikami, czy też wyłącznie przypadek. Przypadków w naturze jednak trudno się doszukiwać, więc osobiście sądzę, że jest to jak najbardziej ubarwienie odstraszające potencjalnych napastników.

Trzeba uczciwie przyznać, iż pomimo różnic w ubarwieniu, zarówno samica jak i samiec są ważkami ładnymi. Obserwacje tego gatunku sprawiają niewątpliwą przyjemność.