Przewodnik dla każdego turysty "Śladami Lubinusa..."

Na powstanie niniejszego przewodnika miała niewątpliwie wpływ „Wielka Mapa Księstwa Pomorskiego” uczonego i badacza Eilharda Lubinusa. Stworzono ją w 1618 r na zlecenie władcy księstwa szczecińskiego Filipa II.

Było to niezwykłe dokonanie jak na owe czasy, a mapa była bardzo rzetelna, dokładna i bogato zdobiona motywami ikonograficznymi. Lubinus wiele pracy włożył w jej stworzenie. Osobiście wertował archiwum w Wolgaście, odbył kilka podróży po Pomorzu, gdzie dokonywał pomiarów dostępnymi wówczas przyrządami: cyrklem, laską Jakuba, kwadrantem i astrolabium (często przy tym wspinał się na pagórki i wieże kościołów).

Oglądając ją (a jest umieszczona na końcu książki) nie można oprzeć się wrażeniu, że Pomorze, to bogata kraina, a panująca od XII wieku dynastia Gryfitów jak i ówczesny władca doprowadzili do jej gospodarczego i kulturalnego rozkwitu. Tak samo zachwycić można się samym przewodnikiem. Zawiera on dziewięć rozdziałów opowiadających o trasach turystycznych wiodących przez czterdzieści dziewięć miejscowości Pomorza Zachodniego i Meklemburgii Pomorza Przedniego.

Są tu informacje, których próżno by szukać w innych przewodnikach, a które zaciekawiają i inspirują do wędrówki osoby chcące poznać nieznane zakątki Polski, jak i dawne historie z nimi związane, a przekazywane z pokolenia na pokolenie. To prawdziwa kopalnia wiedzy o miastach i miasteczkach, ludziach zamieszkujących te tereny, ich zwyczajach i ich życiu, oraz o tych, którzy przybywali tu by je zdobyć. Niektóre opowieści bawią, a inne mrożą krew w żyłach.

Autorem tekstów do przewodnika jest Michał Rembas – historyk, dziennikarz, publicysta. Zdjęcia i opracowanie graficzne wykonał fotograf Marek Kowalczyk.

W tegorocznej edycji Ogólnopolskiego Przeglądu Książki Krajoznawczej i Turystycznej powyższa publikacja wydana przez Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie (spośród zgłoszonych do konkursu 163 opracowań), zajęła  III miejsce w kategorii przewodniki. Jury pod przewodnictwem prof. Krzysztofa R. Mazurskiego wysoko oceniło krajoznawczą zawartość publikacji i formę prezentacji walorów opisywanego terenu.