Rasa psów Shar-Pei

Pies z reklamy środka przeciwzmarszczkowego - to najczęstsza reakcja ludzi na widok przedstawiciela rasy shar-pei. Odmienny wygląd: pomarszczona skóra, fioletowy język (u normalnego psa świadczący o duszeniu się) i obłędne spojrzenie to jego krótka charakterystyka. Shar-peje w Polsce stają się coraz bardziej popularne.

Te pochodzące z Chin psy przybyły do Polski z USA i Republiki Czeskiej. Wywodzą się one prawdopodobnie z miasta Dali w Guangdong. Z powodu podatków nakładanych na ich właścicieli hodowla shar-pei w Chinach zaczęła zanikać. Przed wyginięciem uratowali ją Amerykanie ściągając psy do USA.

Shar-pei jest psem średniej wielkości. Waży od 17 do 16 kg, osiągając przy tym wzrost 41- 51 cm w kłębie.

Obserwując shar-peje podczas na spaceru można odnieść wrażenie, że są to spokojnie i łatwe w ułożeniu psy, nie stwarzające większych problemów. Niestety w żadnym wypadku tak nie jest. Każdy pies ma swoje atuty jak i wady. Shar-pei to czworonóg wymagający sporego wysiłku i czasochłonnej pielęgnacji. Należy poświęcać mu wiele czasu i uwagi. Uwielbia przebywać w gromadzie-towarzystwie, ciężko mu przystosować się do pozostawania samemu przez 10 godzin dziennie. Co tyczy się kwestii wychowania shar-peja, nie musimy być zaawansowanymi hodowcami aby dobrze go ułożyć. Zresztą wszystkiego można się dowiedzieć korzystając z doświadczenia innych. Niewielka liczba specjalistów w tej dziedzinie zachęca do współpracy z hodowcami i integracji w środowisku właścicieli. Dlatego bardzo poleca się przed wyborem tej rasy wizytę na wystawie w celu zdobycia odpowiednich informacji. Dzięki temu posunięciu będziemy mieli pełny wachlarz możliwych konsekwencji przyjęcia tego typu psa pod swój dach.

Z wieloletniego doświadczenia hodowców wynika, że psów tych praktycznie nie da się szkolić. Nie oszukujmy się, shar-pei to nie owczarek niemiecki czy labrador, który będzie chodził z nami przy nodze. Nie pomogą tutaj ćwiczenia grupowe czy indywidualne z treserami. Psy te są nieprzekupne. Jeśli nie będą chciały, to zwyczajnie nie wykonają naszej komendy. Nie polecam metod siłowych, gdyż niszczą one całkowicie psychikę psa, który może i posłuszny, traci momentalnie całą radość z życia.

Jeśli chodzi o pielęgnację, to jest ona najważniejsza szczególnie w wieku szczenięcym. Wtedy właśnie fałdy zwiększają możliwość pojawienia się zakażeń skóry. Trzeba pilnować również oczu, aby nie ropiały i były czyste. Pojawia się wtedy zawsze problem tzw. drugiej powieki. Pies w całym swoim życiu musi odbyć od jednej do dwóch operacji jej podwieszania. Niezwykle ważna jest pierwsza, operacja ponieważ w razie zaniedbań lub złego wykonania zabiegu może to skutkować osłabieniem, a nawet utratą wzroku. Należy również pamiętać o dbaniu o uszy i oczyszczać je dość często pomimo niechęci psa do takowych zabiegów.

Kolejnym istotnym czynnikiem, o którym należy pamiętać przy wyborze shar-peja to kwestia żywieniowa. Jako zwierze hodowane w Azji w celach uboju może nie akceptować przyjmowania niektórych rodzajów pokarmów jak np. czerwonego mięsa. Jest to uwarunkowanie genetyczne wynikające z prostej relacji, iż mięso zwierzęcia, które je inne krwiste mięso jest niesmaczne ze względu na słodkawy posmak. Dlatego właśnie podstawowymi składnikami diety shar-peja są obok specjalistycznej karmy, ryż oraz drób. Często u tej rasy zdarzają się zaburzenia trawienia.

Życie z tego typu czworonogiem wymaga od właściciela cierpliwości i wytrwałości w postępowaniu wobec psa. Praktycznie przy zachowaniu odpowiednich metod nie traci on poczucia hierarchii. W jej utrzymaniu nie są potrzebne żadne drastyczne środki jak w przypadku psów o rasach niebezpiecznych. "Układa się sam w domu, po kilkukrotnym okazaniu shar-peiowi kto tak na prawdę rządzi nie gubi on się już nigdy w systemie ważności. Dokładnie zapamiętuje co mu wolno a czego nie, gdzie znajduje się jego miejsce w łańcuchu pokarmowym"- mówi mi jedna z właścicielek psa z hodowli Blue Velvet- "Gdy jest szczęśliwy, mruczy niczym kot. Uwielbia wszelkiego rodzaju pieszczoty. Odwzajemnia okazywane mu uczucie. Gdy nie może przebywać w pokoju gdzie znajdują się ludzie, kieruje przynajmniej kufę w jego stronę. Potrafi cierpliwie godzinami wyczekiwać na przybycie pana w przedpokoju mieszkania lub przy wjeździe na posesję".

Nie oznacza to w żadnym wypadku, że shar-pei jest oazą spokoju. Jest on świetnym obrońcą zarówno domu, jak i swego właściciela. Niezwykle czujny, szczekający tylko w uzasadnionych przypadkach. Znane jest wiele przypadków, gdy shar-pei ratował ludzi. Najgłośniejszą z nich jest z pewnością sprawa z 2007 r. gdy ocalił mieszkańców domu od śmierci w płomieniach. "Jeśli w domu dzieje się cokolwiek, shar-pei zaraz informuje o tym domowników"- stwierdza właścicielka Lolo - "Potrafi przesiedzieć noc przy niezamkniętych na klucz drzwiach, czy też biegać naokoło pokazując, że woda w łazienkowej wannie właśnie wylewa się na podłogę". Charakteryzuje się nieufnością wobec obcych, łatwo wyczuwa niechęć domowników do przybyłej osoby lub jej strach.

Shar-pei dostosowuje się do trybu życia współmieszkańców. Nie wymaga wzmożonej aktywności ruchowej. Jak każdy pies, lubi biegać - zmęczenie go na spacerze gwarantuje spokój w domu. Z rozmów z właścicielami wynika, że największą frajdę sprawia mu zabawa z piłką tenisową, zjadanie papierowych ruloników, a także przegryzanie małych drewnianych patyczków. Podczas spaceru, częstokroć ucieka do pierwszych zarośli, krzewów i krzaków. Właściciela takie zachowanie nie powinno dziwić, gdyż niegdyś używane podczas wojny shar-peje miały za zadanie wypatrywać na polu walki ukrywającego się przeciwnika. Z tym wiążę się poniekąd także ich genetyczna ilość skóry. Niegdyś była nacinana na grzbiecie. Po kilkakrotnym wykonaniu zabiegów gwarantowała bezpieczeństwo w postaci twardego pancerza uniemożliwiając przeciwnikowi zabicie psa strzałą czy też kamieniem.

Jeśli chodzi o aspekt kontaktów z innymi psami, nie ma shar-pei większych problemów. Potrafi bawić się ładnie, nie wyczuwa zbyt silnego instynktu dominacji. Jednak podczas ataku ze strony innego psa potrafi być iście bezwzględny. Przeważnie łapany za grzbiet (gdzie umiejscowione jest bardzo dużo skóry) kończy walkę swobodnie odkręcając się i zaciskając swoje zęby na gardzieli przeciwnika (dlatego właśnie niegdyś stosowany był do walk).

Shar-pei to rasa psów łagodnych. Świetnie przystosowująca się do warunków miejskich. Polecam wszystkim tego psa, który sprawia właścicielowi jak i współmieszkańcom wiele satysfakcji i radości podczas uczestnictwa w życiu rodzinnym.

Źródła:
http://www.sharpei-world.pl/
http://www.zkwp.pl/
http://pl.wikipedia.org/