Rosja na horyzoncie

Sikorski marszałkiem Sejmu – to szaleństwo. Chyba że w tym szaleństwie jest metoda – napisał telewidz w popularnym programie TVN „Szkło kontaktowe”.
Na czym miałaby polegać metoda, telewidz w krótkim SMS-ie oczywiście nie wyjaśnił. Większość komentatorów naszej sceny politycznej skłania się ku zdaniu, że ewentualna nominacja Sikorskiego byłaby czystym szaleństwem i z tym zdaniem można by się zgodzić, gdyby przyjąć, że Radek jest rzeczywiście najlepszym polskim ministrem spraw zagranicznych ostatniego ćwierćwiecza. Jednakże można się z tym zgodzić tylko częściowo. Radosław Sikorski jest rzeczywiście zdolnym ministrem, niestety realizującym złą politykę zagraniczną – przynajmniej politykę wschodnią. Wina za to nie spada wyłącznie, ani przede wszystkim, na ministra Sikorskiego. Tę błędną politykę, opartą na anachronicznej doktrynie Giedroycia, prowadzili wszyscy ministrowie spraw zagranicznych Trzeciej Rzeczpospolitej. Pech Sikorskiego polega jedynie na tym, że wydarzenia na Ukrainie obnażyły jej żałosną nieskuteczność. Zamiast prowadzić do powstania demokratycznego, przyjaznego państwa, oddzielającego Polskę od imperialistycznej Rosji, jak to zakładała doktryna, mamy za naszymi wschodnimi granicami chaos zagrażający naszemu własnemu bezpieczeństwu. Mamy też coraz bardziej nieprzyjazną Rosję, która wprawdzie nie jest dość silna, żeby najechać nasz kraj – bądź co bądź członka NATO – zbrojnie, ale ma wszelkie możliwości, żeby mu szkodzić.
W tej sytuacji przed polską polityką zagraniczną zamiast wymachiwania hasłem „Nie ma wolnej Polski bez wolnej Ukrainy” pojawiła się konieczność zastanowienia się nad koncepcją stosunków z Rosją, dla której w doktrynie Giedroycia, nadal nabożnie wyznawanej przez jej teoretyków i praktyków, zabrakło miejsca. Do tego skazanie Radosława Sikorskiego na „marszałkowanie” Sejmowi nie wystarcza.