Sam o sobie. Spowiedź artystyczna Denvera (Dawid Kędzierski)

Na kształt mojej twórczości wpływało kilka czynników, między innymi pochodzenie, czas w którym przyszło mi żyć, co za tym idzie i otoczenie. Małe malownicze miasteczko na Podkarpaciu, gdzie każdy każdego zna, i gdzie zamieszkują swoiste, charakterystyczne osobistości, stwarzające dziwność i oryginalność klimatu małej ojczyzny. Ekspresyjni w swym zachowaniu mieszkańcy Dynowa podświadomie wpływali na anarchistyczne podejście dla mojej sztuki. Bazującą potrzebą są doświadczenia życiowe, dla inspiracji między innymi młodość, muzyka, przeżycia wewnętrzne oraz prześmiewczość.

Swoje obrazy traktuję jak własne dzieci, są one wynikiem chwili lub bardziej retrospektywnych przemyśleń. Bazuję na pograniczu kilku lubianych przeze mnie prądów malarskich, i tak mogę określić swoje obrazy: charakteryzują się barwą, postawą kolorystyczną i fakturą, ekspresyjnym podejściem, niekiedy intuicyjnym, z domieszką abstrakcji i impresji; w wyniku tego skomplikowanego procesu energetycznego powstaje: Denverowy obraz.

Stosowana przeze mnie technika jest wynikiem własnych doświadczeń i eksperymentów - głównie malarstwo fakturowe. Posługuję się barwną plamą - jako nośnik emocji; rzadko linią. Za podłoże najczęściej służą mi płyty pilśniowe, czasem płótna lub inne nietypowe podłoża. Poszukuję nowych odmiennych form, które przyczyniają się do kształtowania oryginalnych kierunków i niezwykłej różnorodności moich dzieł malarskich. Po prostu szukam i eksperymentuję. W ten sposób malarstwo staje się nieograniczoną możliwością, wieczną zabawą, podlega zasadom dla mojej intuicji.

Nie mam skrupułów co do faktur; są czymś znaczącym w mej twórczości. Jest mało przedmiotów jakie jeszcze nie przykleiłem na obraz. Jednak staram się urozmaicać, niekiedy nie dając ich wcale, innym razem zaznaczam delikatnie - że prawie ich nie widać, a jeszcze innym razem wychodzę mocno poza płaszczyznę obrazu - niemalże atakując odbiorcę.

Wypowiadam się głównie w malarstwie, w którym interesuje mnie przede wszystkim konstrukcja obrazu, ekspresja koloru, faktura oraz własne eksperymenty technologiczne spoiw. Wykorzystuję również tradycyjne faktury wcześniej przygotowane - figuratywne, posługując się bardzo wyraźną fakturą: obrazy są więc grubo malowane, niemalże rzeźbione, nakładane szpachelką, z dużym ładunkiem ekspresji, a następnie malowane farbą.

W mym malarstwie nie ma miejsca na podlizywanie - bywa chropowato, nieatrakcyjnie dla zwykłego odbiorcy - trudno. Żadnego owijania w bawełnę i niepotrzebnych zabaw z widzem. Często zdarza się, iż jest drapieżnie poprzez mocne kontrastowe zestawienia kolorystyczne, co akurat może wyrażać mój stan emocjonalny w danej chwili.

W tematyce moich obrazów przejawiają się wątki erotyczne, sytuacyjne, cykl - MIŚ oraz Pyski, jak i abstrakcyjne, nie zamykając się różnego rodzaju inną tematykę. We wszystkich pracach nie przekraczam, w mym odczuciu, granicy dobrego smaku. Wulgarność? Owszem, ale nie dla parady. Po prostu, czasem taka forma wyrazu jest potrzebna.

Akt twórczy, w mym wykonaniu, odbywa się w stanie ciągłym, zadręczającym umysł. Jednakże koncepcja wykonania obrazu jest odkładana, na rzecz wykonania innego, spontanicznego dzieła, bez gotowych koncepcji; to wynika z potrzeby wewnętrznej. Każdy obraz jest inny, każdy staje się dla mnie inteligentny na swój sposób, przewrotny i szczery, czasem prześmiewczy, szyderczy, co wynika z mojego charakteru. Pomysły zdają się nie kończyć, a używając bezpretensjonalnych, podstawowych środków wyrazu, sprawiają że akt twórczy mnie podnieca, dając mi satysfakcję z dokonań malarskich. Obraz a słowo w mojej twórczości nabiera znaczeń doświadczalnych i odbiera mowę na rzecz wyrazu dzieła. Staje się więc malarstwem dokumentalnym - autobiograficznym. Świat mojego malarstwa jest karykaturalny, odrealniony, a także eksperymentalny.

Zastanawiam się jak coś pokazać i nie tracić czasu na zbędną analizę. Po prostu mam coś do powiedzenia i robię to wszelkimi możliwymi środkami. Szukam najprostszych sposobów i bawiąc się formą - znajduję różnego rodzaju przedmioty, wtapiam je w obraz, używając klejów i zamalowując je. Bywa że do danej koncepcji podejmuję działania rzeźbiarskie, oczekując na zamierzony efekt malarski, czyniąc kolor i formę autonomicznymi składnikami obrazu. Niekiedy bez żadnej kalkulacji i wyrachowania, spontanicznie, podejmuję wyzwania barwne na doklejanych płaskorzeźbach, które później muszę uporządkować tak, abym miał spokuj ducha że obraz jest zakończony.

Z poważaniem i lekko rozpiętym ubraniem, Denver.