Samobójstwo na życzenie

Wszystko zaczęło się dziewięć lat temu, kiedy w budynku na czwartym piętrze pojawiła się organizacja wspomagająca popełnianie samobójstw (assisted-suicide) Dignitas. Od tego czasu niepozorny blok stał się centrum „samobójczej turystyki”.

Procedura wygląda następująco. Po konsultacji i zapłaceniu 3.500 euro przyszły samobójca otrzymuje mały pokój na parterze, asystent podaje mu szklankę napoju zawierającego śmiertelną dawkę barbituranu-pentobarbitalu sodu. Oddech staje się płytszy, po około piętnastu minutach zostaje stwierdzony zgon. Na miejsce Dignitas wzywa policję, prokuratora, patologa oraz przedstawiciela zakładu pogrzebowego. Następnie po ustaleniu samobójstwa jako przyczyny śmierci ciało zostaje zebrane. I tak trzy albo cztery razy dziennie.

W Szwajcarii od 1942 r. istnieje prawo zezwalające na taki proceder. Jest dopuszczalne pomaganie drugiej osobie przy popełnieniu samobójstwa pod warunkiem, że nastąpiła konsultacja lekarska, a motywy działania obu stron nie zostały uznane za zbrodnicze. Taka możliwość istnieje jeszcze w Belgii, Holandii i stanie Oregon w USA. Stąd nic dziwnego, że mieszkańcy innych krajów przyjeżdżają specjalnie do Szwajcarii, by zakończyć swoje życie. Według szacunków Dignitas, najwięcej przyszłych samobójców przybywa z Niemiec, a potem Wielkiej Brytanii.

Co na to mieszkańcy feralnego budynku? Ich cierpliwość się skończyła i wystosowali prośbę do władz, w wyniku której Dignitas otrzymało nakaz eksmisji. Pomysłodawczyni petycji Gloria Sonny stwierdza, iż nie chce mieszkać „pod jednym dachem ze śmiercią”. Nie ma nic przeciwko wspomaganym samobójstwom, ale zwraca uwagę na fakt, że w bloku, w którym mieszkają ludzie, nie powinien odbywać się taki proceder.

Opracowano na podstawie artykułu „Residents call a halt to assisted suicide in Swiss housing block”, który ukazał się w „The Guardian”.