"Sekstet" w Teatrze Bajka

Reżyserem przedstawienia "Sekstet" napisanego przez Michaela Pertwee, jest doświadczony aktor, Jerzy Bończak. Zapewne nikt, tak jak on, nie zna lepiej środowiska aktorskiego, więc dopasowanie aktorów do postaci bohaterów sztuki nie nastręczało mu trudności. Momentami wydawało się, że są to role napisane właściwie dla tych aktorów.

Widzowie, którzy przybyli do Teatru Bajka słyszą na samym początku krzyk mew i do ich uszu dobiega piosenka francuska, z powtarzającymi się słowami: "Madame, madame..." . Wbiegający na scenę, a właściwie na pokład jachtu, bogaty, podstarzały amant (Marcin Troński), czuje się, jak u siebie w domu, bo to przecież jego własność. Wkrótce niespodziewanie dołączy do niego niedawna ukochana (Renata Dancewicz). On jest uosobieniem rozsądku i symbolem sukcesu. W rzeczywistości ona,prawie była żona, stanowi idealne przeciwieństwo męża.

Michael Pertwee umiejętnie zderza ze sobą skrajnie różne osobowości uzyskując w ten sposób zamierzony efekt komiczny. Tuż po wejściu pierwszego duetu autor wzbogaca scenę o kolejnych gości, właściciela jachtu i agencji reklamowej. Tworzy się tercet, następnie kwartet, kwintet, wreszcie sekstet. Pomiędzy sześcioma postaciami, toczy się skomplikowana i śmieszna gra pełna emocji i prawdziwych uczuć.

Do Cannes leniwie zmierza luksusowy jacht producenta filmów reklamowych z bohaterami "Sekstetu" na pokładzie. Reprezentują oni postaci z życia wzięte: nimfomanki ze skłonnościami do nadużywania alkoholu, 42-letniego seksoholika lekomana, panicznie obawiającego się nadejścia andropauzy; ślepego poczciwego "gapcia"potajemnie romansującego z sekretarką właściciela jachtu; jego żony - słodkiej idiotki, grafomanki opisującej w wierszach romans z szefem.

Mimo że Pertwee napisał ten tekst trzydzieści lat temu, to nadal on zadziwia i jednocześnie ujmuje angielskim podejściem do rzeczywistości. Ponad problemami i konfliktami ludzi roztoczony jest bezpieczny parasol brytyjskiej elegancji we francuskiej przestrzeni z szampanem i alkoholami różnych marek z całego świata. Osoby uczestniczące w tej farsie mają o sobie wysokie mniemanie, chociaż inni mają o nich odmienne zdanie.

W miarę rozwoju akcji widzimy ich złość, strach, małostkowość i zawiść, czyli zwykłe, ludzkie przywary. Nikt na pokładzie tego jachtu nie jest bez wad i osobistej winy, każdy ma coś na sumieniu. Chociaż odbywają luksusowy rejs, o którym wielu z nas może tylko pomarzyć, to przypatrując się im bliżej, nie ma właściwie czego im zazdrościć.

Widzowie Teatru Bajka obserwują ich losy z dystansu, z pewnym poczuciem wyższości, jaka wynika z dużo większej wiedzy, niż ta, którą posiadają bohaterowie "Sekstetu". Ta szalona gra próżności i ludzkich ambicji, toczy się w bardzo szybkim tempie. Z teatralnej sceny niejednokrotnie padają kwestie wzbudzające wśród publiczności salwy śmiechu. Wszyscy się świetnie bawią, a cała akcja spowita jest nastrojowym tłem mijających pór upływającego dnia.
Scenograf zadbał także o właściwe oświetlenie w głównej przestrzeni, gdzie aktorzy dają popis swojego kunsztu. Nie można zapomnieć o kobietach, które swoją grą i urodą przyciągają wzrok (zwłaszcza mężczyzn).

Patrząc na reakcje publiczności po zakończeniu spektaklu (ogromne brawa i pozytywne komentarze), sądzę, że "Sekstet" odniesie spory sukces.

Spektakl "Sekstet" wyreżyserował Jerzy Bończak, scenografię przygotował Marek Chowaniec, opracowanie muzyczne: Wojciech Zieliński, muzyka: Marian Szałkowski. Na scenie występują: Renata Dancewicz, Magdalena Margulewicz, Magdalena Wójcik oraz Piotr Polk zamiennie z Andrzejem Deskurem, Tadeusz Chudecki i Wojciech Wysocki zamiennie z Marcinem Trońskim.