Spóźniony poeta – Zbigniew Budek

"Reptytorium z historii" Zbigniewa Budka, jest poetyckim debiutem literackim, wydanym przez Stowarzyszenie Twórcze Artystyczno-Literackie w Krakowie.

Kim jest Zbigniew Budek? Czy jest spóźnionym poetą?
Spóźnionym, bo poezję zaczął pisać skończywszy lat 60 i może właśnie dlatego ta poezja tchnie dojrzałością myśli. Zwiedził wiele kontynentów, a od dwudziestu lat mieszka zagranicą, w Niemczech. Autor posiadł arcytrudną sztukę wyrażania maksimum treści w minimum słów. Posługuje się piórem po mistrzowsku, odpowiednio skomponowanymi słowami wyraża
to, na co inni potrzebują nieraz kilku wersów i jest w swej poezji na wskroś współczesny. Czasem jego poezje są przejmujące do szpiku kości, oddając stan ducha, oddaje autentyczny ból. Poezja jest niemal namacalna, czasem liryczna a czasem zadziwiająco celna w strofach
komentujących rzeczywistość. Pozwolę sobie przytoczyć urywek jednego z utworów "biogeneza":

...jak Jezus pijemy wino i zjadamy oliwki
łakomi wzajemnej sfery szacunku do biopochodzenia
naszego życia. my cienkie warstwy węglanu jak wapnia.
łapczywie chwytamy kochanie oczyma. bo gdzie nam do dotyku.
chcemy się nazwać wytrąconymi z wody morskiej. świadom
efektów dolewam ci. lubię uboczne skutki czerwonego wina
to zawsze coś co mnie wchłania...

Autora cechuje dojrzałość sądów i dojrzałość języka, nie ma tu słów zbędnych a opisywanie spraw między ciałem a duszą, między grzechem i modlitwą, w perspektywie zawiera potrzebę poszukiwania wartości wyższych, które w mniemaniu podmiotu lirycznego gdzieś przecież istnieją. Autor materializuje nastroje i sprzęga je z przyrodą. Piękne są jego wiersze o Saharze mówią o tym jak różowa poświata słońca kąpie się w nieruchomych piaskach pustyni a on czuje się jak więzień wszechświata. Wiersze te poruszają wyobraźnię, prowokując czytelnika do głębszych refleksji nad zależnościami pomiędzy człowiekiem i przyrodą.

Inny rodzaj wierszy to wiersze miłosne przepełnione liryką, uczuciem i erotyką.Wiersze miłosne to wielka spowiedź autora i rozważania na temat jego własnego emocjonalnego życia, poświęcone kobiecie, najbliższej osobie. W tytułowym wierszu „Repetytorium z historii” zawarta jest jego miłość i przywiązanie do rodziny i historii, jest on jakby sagą rodzinną autora.

Zbigniew Budek pisze dla siebie, z zamiłowania do poezji i dla zachowania ojczystego języka. Myślę, że jeszcze nie raz usłyszymy o tym poecie, bo poezja jest dla niego powołaniem, rodzi się w tęsknocie, bólu i z potrzeby duszy.

"Repetytorium z historii" Zbigniew Budek
Wyd. Stowarzyszenie Twórcze Artystyczno-Literackie, Kraków 2008
ISBN 83-603-66-29-2