Swastyka nierozerwalnie wiąże się ze wspomnieniem II wojny światowej. Wielu jeszcze pamięta ten znak, gdyż widziało go na własne oczy, często z bardzo bliska.
Symbol z tego okresu nie jest jednak tym samym symbolem jaki powstał pierwotnie i jego znaczenie jest odmienne.
O ile znaczącej większości z nas swastyka kojarzy się ze złem i pożogą, to w krajach azjatyckich jest to symbol pomyślności i szczęścia. Sama nazwa swastyka wywodzi się ze starożytnego języka używanego w regionie indoeuropejskim. Stosowany jest on przez wielu hindusów do dnia dzisiejszego, między innymi podczas obrzędów religijnych. W tłumaczeniu z niniejszego języka przyjmuje się zatem: swasti - powodzenie. Ciekawostką jest, choć nie powiązaną z tematem, że obecny język polski jest ściślej związany z prajęzykami azjatyckimi niż germańskimi.
Słowianie używali również wobec tego symbolu nazewnictwa swarga,
swarożyca, swarzyca. Górale też stosowali określenie "krzyżyk niespodziany".
Swastyka ma kilka form. Może mieć ramiona zgięte w lewą lub prawą stronę. Może je mieć proste lub wygięte w łuk. Mogą między ramionami występować również inne znaki. Jest to symbol powszechnie stosowany w wielu krajach i na wielu kontynentach.
W Polsce często znajdował swoje miejsce w herbach rodowych, oznakach formacji wojskowych, sygnaturach osobistych. Znajdował też swoje miejsce na elewacjach domów. Niestety po II wojnie światowej musiał zniknąć z polskiej kultury.
Mieczysław Karłowicz (11 grudnia 1876 r. - 8 lutego 1909 r.), kompozytor i dyrygent ale również taternik, oznaczał znakiem swastyki szlaki tatrzańskie, wizytówki, listy. Na miejscu jego tragicznej śmierci pod lawiną, stanął głaz na którym również umieszczono znak swastyki. Była ona także znakiem działającego w Polsce w latach 1920-1928 Towarzystwa Wydawniczego "Ignis".
Swastyka jako forma krzyża słonecznego ze skierowanymi ramionami w prawo odnosi się do szczęścia i płodności. Symbolizuje też kult ognia i słońca. Inna forma krzyża słonecznego z ramionami skierowanymi w lewo, ma znaczenie zgoła odmienne i symbolizuje noc i magię.
Ten znany i niezwykle ważny zarówno pod względem historycznym, religijnym i heraldycznym symbol, wziął swój początek prawdopodobnie z Azji i sięga do czasów przed 2000 r. p.n.e.
Niemal z całkowitą pewnością można stwierdzić, iż pierwotnie był to okultystyczny amulet szczęścia.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
