Talent kota i temperament dżdżownicy, czyli stylizacje a tożsamość

Dzisiejsze przeżywanie rzeczywistości należy rozumieć w powiązaniu ze sposobami tworzenia poczucia tożsamości. Mass media, jak i ogólnie pojmowana kultura współczesna, kładą nacisk na kształtowanie własnego „ja”, np. poprzez różnego rodzaju diety, ćwiczenia fizyczne, czy modę. Wszystko to paradoksalnie zmierza do samorealizacji człowieka w świecie już nie jako indywiduum, ale wyobrażenie masowe, które reprezentuje jednostka. Zabawne, że niejednokrotnie dochodzi do tzw. psucia smaku na odległość. Nawet jeżeli uważamy, że żyjemy w społeczeństwie tolerancyjnym i otwartym na wszelkie innowacje.

Jeżeli bez negacji przyjęlibyśmy ten fakt, wniosek byłby jeden - w każdym człowieku dostrzegamy cząstkę siebie, co byłoby zapewne prawdą, biorąc pod uwagę aspekty kulturowe, ale czy tylko? Często uciekamy w świat, który pomaga wyrazić to, czego nie potrafimy uchwycić inaczej jak tylko poprzez płótno, kolory, materię. Każdy człowiek, który stara się żyć w zgodzie z samym sobą, nie negując wartości i norm ogólnie przyjętych czuje wewnętrzną potrzebę uzewnętrznienia własnego „ja”. W życiu nic nie jest dziełem przypadku. Wszystko, co istnieje ma swoją historię, jest wplecione w ciąg opowieści. Każdy kto profesjonalnie zajmuje się modą traktuje projekt jak przedstawianie legendy opisującej pewną historię, a to stanowi jakby ciągłą nową interpretację fragmentu rzeczywistości. To człowiek wybiera dziedzinę, w której daje upust swojej tożsamości złożonej z elementów tworzących jednostkę. Jeżeli robi to, co przynosi mu wewnętrzną satysfakcję, a jednocześnie jest radością tworzenia i wyrażania własnego „ja” może schować do szafy swoje najczęściej wyolbrzymione wszelkiego rodzaju mankamenty.

Teatr to doskonały przykład obszaru aktywności twórczej, który silnie ulega presji swego czasu jednak zawsze odnosząc się również do tradycji. Z modą jest podobnie. Wszystkie zabiegi skupiają się na uzewnętrznianiu tego, co chcielibyśmy, aby „publiczność” widziała, ale zarazem ukrywaniu i tuszowaniu wszelkich niedoskonałości nie zapominając przy tym o aktualnie panujących trendach. Teatr stanowi medium pomiędzy autorem, odbiorcą i światem. Przez ten sam pryzmat możemy również mówić o modzie, która jest pomostem między trzema wymiarami. W sposób podświadomy kształtujemy za jej pomocą nasze własne poczucie tożsamości. Przybieranie pewnej pozy zwłaszcza przez młodych ludzi jest pewnego rodzaju nihilizmem, którego oczywiście nie należy traktować zbyt dosłownie. Jeżeli ktoś obdarzony talentem kota miauczącego z dachu pośród nocy i temperamentem dżdżownicy pragnie odnieść zwycięstwo w jakiejś dziedzinie, a przy tym wierzy w samorealizację zdając sobie doskonale sprawę z „maszkary” sytuacji, nie zapomina o swej „oryginalności” nie powinien prowadzić dyskursu odnoszącego się do tzw. psucia smaku na odległość.

Wiadomości24 to serwis tworzony przez ludzi takich ja Ty. Wiesz więcej? Zarejestruj się i napisz swój materiał, dodaj zdjęcia, link, lub po prostu skomentuj. Tylko tu masz szansę, że przeczyta Cię milion!