Tarantino po polsku

Po raz kolejny Łukasz Gołębiewski daje się poznać jako enfant terrible polskiej prozy obyczajowej.
Bandyci Rodriguezto opowieść o niepohamowanych ludzkich namiętnościach. Rosita i Ricardo, bliźniacze rodzeństwo, przemierzają Meksyk w brawurowej ucieczce przed stróżami prawa. Napotykane trudności stanowią raczej kolejne wyzwania, niż faktyczne przeszkody do pokonania. Poszukując adrenaliny, oboje zagłębiają się w spiralę przemocy i namiętności, z której nie ma ucieczki.
Niejednoznaczne relacje pomiędzy dwójką rodzeństwa sprawiają, że wobec bohaterów nie sposób zostać obojętnym. Można ich polubić za pogoń za marzeniami - o tym, że można się wiecznie bawić, i nigdy nie spotkać się z konsekwencjami. Są piękni, sprytni, inteligentni, ale i zepsuci, perfidni, i małostkowi. Uwikłani w spory, relacje i sytuacje, mające de facto charakter drobnostek, zachowując swą dziecięco naiwną perspektywę urosłą przez efekt skali, sieją zniszczenie z łatwością, z jaką dziecku przychodzi zburzyć zamek z klocków.
Jest więc "Bandyci Rodriguez" opowieścią o zwykłym ludzkim obłędzie, jest historią dwójki niedorosłych - dorosłych, skrzywdzonych przez los, i odpłacających na oślep. Jest historią o realizowaniu pragnień bez patrzenia na kogokolwiek i cokolwiek.
Można pokusić się o diagnozę dla każdej z tych postaci. Nie powinno to być trudne, Gołębiewski przerysowuje ich cechy, świadom, że konwencja na którą się zdecydował, wymaga jaskrawości, a czasem wręcz popadania w przesadę i groteskę. Z tych właśnie jednak powodów nie ma to sensu - warto przeczytać książkę jako kawał solidnej, soczystej prozy rozrywkowej.

Książka została wydana przez wydawnictwo Jirafa Roja, jest dostępna w wersji papierowej oraz w ebooku.