Ucieczka w życie

Człowiek rodzi się, jest ciekawy świata, widzi w "wiadomościach", że ludzie codziennie się zabijają. Kupuje gry komputerowe pełne agresji, idzie na podwórko i bije kolegę, który jest słabszy, żeby zobaczy jak ten cierpi z bólu. Później pracuje jako wolontariusz i społecznie podejmuje pracę w miejscu umierania, żeby być blisko śmierci pacjenta, przygotowywanego do odejścia - żeby później można było powiedzieć, że pięknie umarł.

Inny człowiek idzie zabić jakiegoś zwierzaka żeby zobaczy jak się zabija. Inny idzie na wojnę zabijać wrogów - bo nie ludzie, tylko przedmioty. Gdy człowiekiem staje się dojrzały, idzie walczyć o swoją przyszłość - zakłada rodzinę, ale gdy umiera mu ktoś bliski - jego świat się wali. Stała się rzecz tragiczna - śmierć zabrała ukochaną osobę. A gdy umiera obcy człowiek - można powiedzieć "takie są prawa natury".

A, gdy człowiek ma zły dzień, zastanawia czy nie odebrać sobie życie, a gdy przychodzi na emeryturę, znajduje sobie nowe hobby - wycieczki po wszystkich cmentarzach. Ładuję ogromny majątek w najdroższy grób dla siebie, żeby się pochwalić na co go stać. Codziennie pielęgnuje groby, nie ma czasu dla rodziny. Gdy którego dnia składa wizytę u lekarza, dostaje wiadomość, że umiera. Nagle jego świat się wali - na pewno lekarz się pomylił! Idzie więc do prywatnego lekarza, a tam otrzymuje tę samą wiadomość. Wtedy podejmuje walkę o przedłużenie życia, choćby o kilka miesięcy, a zegar biologiczny tyka. Zostaje już kilka godzin, kilka minut, kilka sekund
i już zamyka oczy na zawsze. Zostaje tylko pamięć o tym nim. Zostaje pochowany, zaproszeni goście wrzucą trochę piasku oraz bukiet kwiatów, a później grób zostaję zapomniany i opuszczony.
Tylko wiatr liśćmi okryje zapomniany grób .