VIII Objazdowy Festiwal Filmowy Watch Docs zagości w Siedlcach

Objazdowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS każdego roku staje się bardziej popularny i zwiększa swój zasięg. W 2010 r. odwiedzi łącznie ponad 30 polskich miast. Wyświetlane filmy wybierane są przez współorganizatorów imprezy w poszczególnych miastach z repertuaru ostatniej edycji warszawskiego MFF WATCH DOCS, który miał miejsce w grudniu bieżącego roku. Przegląd filmów o prawach człowieka w Siedlcach organizuje Stowarzyszenie Tutajteraz we współpracy z Helsińską Fundacją Praw Człowieka i Społecznym Instytutem Filmowym oraz NoveKino Siedlce. Patroni medialni to Kultura Siedlecka oraz SPIN.

Z festiwalem idą w parze imprezy towarzyszące, również urządzane przez współorganizatorów opisywanego wydarzenia. W Siedlcach są to dyskusje panelowe, które odbywać się będą po projekcji filmów. W jednej z nich (17 maja) udział wezmą między innymi dr Rafał Pęksa (Akademia Podlaska), dr Mirosław Minkina (Akademia Podlaska) oraz gość specjalny – Olga Salomatova (Helsińska Fundacja Praw Człowieka). Spotkanie to jest współorganizowane z Klubem Krytyki Politycznej w Siedlcach.

Prezentowane podczas festiwalu filmy dokumentalne zdecydowanie są warte obejrzenia. Wyświetlać je będzie siedleckie NoveKino, mieszczące się przy ulicy Wiszniewskiego 4 oraz biuro Stowarzyszenia Tutajteraz na ulicy Pułaskiego 11. Warto wybrać się przynajmniej na niektóre projekcje, tym bardziej że wstęp na wszystkich 10 filmów jest bezpłatny.

PLAN FESTIWALU

16 maja (niedziela) o godz. 19. – biuro Stowarzyszenia Tutajteraz

Blok 25
(90 minut) Argentyna, Hiszpania 2008,
Reżyseria: Alejo Hoijman

Młodociany przestępca Simón trafia do słynnego na całą Amerykę Łacińską Oddziału 25. Tylko na pierwszy rzut oka jest to zwykły zakład karny. Inaczej niż to na ogół bywa w południowoamerykańskich więzieniach, osadzeni mają tam do dyspozycji czyste, duże i niemal nieustannie otwarte cele. Strażników właściwie nie widać, podobnie jak przemocy wśród więźniów. Ale każdy, kto chce tam pozostać, musi… przejść duchową przemianę. Sceptycznemu Simónowi, który nie chce aktywnie uczestniczyć w zbiorowych obrzędach, grozi przeniesienie do zwykłego więzienia. Czy pozostanie nonkonformistą, czy podda się indoktrynacji? A może przejdzie rzeczywistą przemianę duchową?

REŻIM I OBYWATEL
17 maja (poniedziałek) o godz. 18. – NoveKino
Malowana wyspa
(10 minut) Szwecja 2009,
Reżyseria: RåFILM Filmmakers collective

Maria i Juan, bohaterowie tego dziesięciominutowego filmu, odsłaniają przed nami prawdę o Kubie bez propagandowego sztafażu: o tym, jak wygląda codzienne życie, o tym, że zabicie człowieka jest karane lżej niż nielegalny ubój krowy i o tym, że za kontaktowanie się z cudzoziemcami są skazani na areszt domowy. Krótki, zapadający w pamięć film o prawdziwym Santiago de Cuba podsumowuje zdanie wypowiedziane przez jednego z bohaterów: „Nie mówię nic przeciwko systemowi – mówię po prostu prawdę”.

Sztuka pałowania
(4 minuty) Francja 2009,
Reżyseria: Jean-Gabriel Périot

Po raz kolejny Périot eksploruje temat społecznego fenomenu przemocy. Tym razem chodzi o przemoc w majestacie prawa, będącą przywilejem władzy zapisanym w konstytucji.

Zmontowane w rytm muzyki archiwalne ujęcia, na których widzimy brutalne interwencje policji, rejestrują demonstrację siły państwa w najbardziej dosłownej postaci. Zmieniają się czasy, kontynenty i stroje, ale technika pałowania pozostaje niezmienna.

Królestwo zdechłych myszy
(88 minut) Białoruś 2009,
Reżyseria: Viktor Daszuk

„Królestwo martwych myszy” to niekończący się spektakl propagandowych ekscesów reżimu, który wspina się na wyżyny absurdu. Sam Łukaszenka jawi się tu jako niebezpieczny psychopata, wiodący kraj w przepaść przy pomocy socjotechnicznych sztuczek. W swoim filmie, w przeważającej mierze wykorzystującym oficjalne materiały z białoruskiej telewizji, Daszuk równie dużo miejsca poświęca wszystkim tym, którzy dla pieniędzy, kariery czy świętego spokoju współtworzą dyktaturę. Z gorzkim sarkazmem demaskuje kolejnych karierowiczów klaszczących na zawołanie, polityków publicznie śmiejących się z przerażających dowcipów satrapy, sprzedajnych „artystów”, których jedynym zadaniem jest legitymizacja istniejącego systemu.

Nasi
(27 minut) Holandia 2008
Reżyseria: Daya Cohen

Holenderskiej reżyserce Dayi Cahen pozwolono sfilmować letni obóz treningowy putinowskiej młodzieżówki – Naszych. Łatwo stąd wylecieć za alkohol i narkotyki, ceni się tu dobre wykształcenie i zdolności liderskie, hołduje tradycyjnym wartościom, w paramilitarnym drylu wyrabia dyscyplinę i jednoczy serca wokół jednego wodza i wspólnego celu – Rosji jako największego mocarstwa świata.

KONFLIKTY WOJENNE
18 maja (wtorek) o godz. 18. – NoveKino

Bez słów
(12 minut) Gruzja 2009,
Reżyseria: Salome Jashi

Wojna w Gruzji w 2008 roku spowodowała śmierć przynajmniej kilkuset osób i wysiedlenie kilkudziesięciu tysięcy mieszkańców Osetii Południowej. W jaki sposób przedstawić tragedię rodzin, które straciły bliskich, tysięcy mieszkańców zmuszonych opuścić swoje domy, walczących żołnierzy, niepojmujących sytuacji dzieci? Salome Jaszi udało się odpowiedzieć na to pytanie w sposób, który mało kogo pozostawia obojętnym, choć na ekranie nie widać wojennych okropności. Jej krótki film opiera się na ciekawym pomyśle formalnym: stajemy się świadkami tragedii, choć sami jej nie zobaczymy.

Zaginieni
(14 minut) Rosja, USA 2008,
Reżyseria: Zarema Mukusheva

Film prezentuje relacje świadków, opowiadających o okrucieństwach, jakich dopuszczali się rosyjscy żołnierze, o torturach i gwałtach, o porwaniach i zaginięciach, do których wciąż dochodzi na północnym Kaukazie. Tak w dalszym ciągu wygląda rzeczywistość w Czeczenii. Bohaterowie tego filmu nie pragną zemsty. Chcą tylko, aby ich cierpienie nie zostało zapomniane. WITNESS udziela im głosu.

Mój sąsiad morderca
(80 minut) USA, Francja 2009,
Reżyseria: Anne Aghion

Czy umielibyście przebaczyć sąsiadom, którzy wymordowali Waszą rodzinę, a teraz znów mają mieszkać w domu obok? W Rwandzie takie pytanie ma zasadnicze znaczenie dla przyszłości całego społeczeństwa. W 1994 roku z rąk setek tysięcy Hutu w ciągu stu dni zginęło tu co najmniej 800 000 Rwandyjczyków z mniejszościowej grupy Tutsi. W ramach społecznego eksperymentu przestępcy, którzy przyznali się do udziału w ludobójstwie, są zwalniani z więzienia, a bliskich ich ofiar prosi się, by udzielili im przebaczenia i ponownie przyjęli w swych miejscowościach jak sąsiadów.

Mój tata jest męczennikiem
(50 minut) Holandia 2008,
Reżyseria: Daisy Mohr

Twórcom filmu udało się zajrzeć za kulisy trwającego od dziesięcioleci libańskiego konfliktu. Przez rok towarzyszyli z kamerą rodzinie Ibrahima Mouazzi – jednego z wielu szyickich „męczenników” – bojowników poległych w akcji przeciwko izraelskiemu okupantowi. Synowie męczenników, od najmłodszych lat wychowywani w kulcie dżihadu, są idealnym materiałem na terrorystów. Przez całe, najczęściej niezbyt długie życie, korzystają z luksusowej, finansowanej przez Syrię i Iran opieki socjalnej. W pewnym momencie – gdy będą już na to gotowi – przyjdzie jednak czas na spłatę wieloletniego długu.

20 maja (czwartek) o godz. 19. – biuro stowarzyszenia tutajteraz

Czarownica na antenie
(90 minut) Niemcy 2009,
Reżyseria: Susanne Jaeger

Nikaragua to jeden z tych krajów, gdzie przemoc wobec kobiet, szczególnie przemoc domowa, jest trwale wpisana w obraz życia społecznego. Mimo niedawnej zmiany przepisów, które pozwalają teraz kobiecie dochodzić swoich praw i domagać się ukarania sprawców, problem nie zniknął. W małej, zagubionej w dżungli miejscowości Yamileth Chavarria prowadzi rozgłośnię radiową dla kobiet i o kobietach, w której nagłaśnia wypadki przemocy, piętnuje winnych z imienia i nazwiska, informuje o prawach, które przysługują ofiarom. Film ukazuje mentalność kobiet, które powoli uświadamiają sobie swoją siłę, a także tych, które mimo cierpienia zgadzają się być poniewierane w imię rodziny i obowiązków.

Więcej