William Napier o Attyli - lektura obowiązkowa

Jeśli miałbym streścić jednym tylko zdaniem całą trylogię Napiera to powiedziałbym, że jest to książka o zemście, upadku niegdyś silnego państwa i o bezwzględności.

Tytułowy Attyla, przyszły "bicz boży", dorasta jako zakładnik w Rzymie. Jego obecność ma zagwarantować sojuszniczą lojalność Hunów. Dorastając widzi jakby dwa Rzymy - jeden to Rzym ludzi prawych, dzielnych i uczciwych, ludzi, których się szanuje i których gniewu się obawia, drugi to Rzym ludzi podłych, tchórzliwych i podstępnych, ludzi okrutnych, ludzi, przed którymi czuje się lęk, nienawidzi się ich i pogardza się nimi. Te dwa jakże różne Rzymy walczą ze sobą i nietrudno zgadnąć, że wygrywa ten drugi, ten, który w konsekwencji musi upaść. Attyla ucieka więc do swego ludu, jednak tam popełnia przestępstwo, traci więc swój lud i oparcie w nim. Kara jest bowiem sroga - czterdzieści lat wygnania. Czterdzieści lat, w czasie których można postradać życie, można stoczyć się lub zdobyć wiedzę, która pozwoli stworzyć wielką siłę, okrutną, zdyscyplinowaną i świetnie wyćwiczoną armię. Armię, która pozwoli dokonać pomsty nad zwycięskim, okrutnym i tchórzliwym Rzymie.

Jako wódz, Attyla jest człowiekiem silnej ręki. Od razu wprowadza drakońską sprawiedliwość. Życie każdego poddanego podporządkowane jest państwu. Kobiety mają rodzić dzieci- przyszłych wojowników. Mężczyźni mają spełniać się na polu bitwy. Tak oto ma narodzić się silne państwo, państwo nie tolerujące polityki układów, ustępstw czy negocjacji. Liczy się tylko siła. Słabi i uznani za obcych mają wyginąć, podobnie jak znienawidzeni wrogowie.

Czym jest więc trylogia Napiera? To zbeletryzowany, uniwersalny opis tworzenia iście totalitarnego społeczeństwa. To groźne dla nas memento, Attyla bowiem odszedł, ale jego idee nadal są w naszym współczesnym świecie żywe

Zarejestruj się i napisz artykuł
Znajdź nas na Google+