Z podróży na Ukrainę Zygmunta Dmochowskiego

Powstał cykl „Podróż z Opola na Ukrainę”, składający się z pieśni. Jest ich w tej chwili siedem.

Jak Zygmunt wspomina tę podróż?

Przed paru laty byłem w delegacji województwa opolskiego na Ukrainie, w ramach współpracy kulturalnej Opola z Ivanofrankivskiem (Stanisławowem). Delegacji przewodniczył marszałek województwa. W wyjeździe brali udział liderzy instytucji kulturalnych. Był też z nami słynny zespół artystyczny "Pech", który prezentował śląski taniec i wokal. Wspólnie z Jackiem Lubart-Krzysicą, Januszem Wójcikiem i Tomkiem Zacharewiczem reprezentowaliśmy literatów. Mieliśmy spotkania poetyckie na Uniwersytecie i w Bibliotece Wojewódzkiej Ivanofrankivska.

Zwiedziłem dawne zabytki miasta, niegdyś Potockich. Zwiedziłem wieś Hołosków, gdzie w nieistniejącym już dworku urodził się i wychował autor sielanki o Laurze i Filonie oraz kolędy "Bóg się rodzi" - Franciszek Karpiński. Zwiedziłem Kołomyję i uzdrowisko Jaremcza. Zwiedziłem wieś Bystrze w ropodajnej strefie Słobody Rungurskiej, gdzie mieszkał pisarz polski Stanisław Vincenz, autor trzyromoerj powieści "Na wysokiej połoninie" oraz pobliski dom rodzinny poety ukraińskiego Ivano Franki, w którym znajduje się muzeum Vincenza. Peregrynowałem po wielu śladach polskości w różnych miejscowościach. Wszędzie nas witano i goszczono serdecznie. Poznałem wielu ludzi kultury ukraińskiej i ukraińsko-polskiej. Tygodniowy pobyt na Pokuciu pamiętał będę do końca życia, zwłaszcza życzliwość, jaką nam okazywali Ukraińcy i Polacy oraz urokliwość Dniestru, Prutu i Czeremoszu. Ze wzruszeniem sięgam do przepisu pani Ulany, jak sporządzić mamałygę. Mówiła: - można ją robić na wodzie i na mleku, ale myśmy wam ją sporządziły na słodkiej śmietance, jak niegdyś sporządzano ją dla polskich panów. Mieszkałem w Stanisławowie w 12 piętrowym hotelu "Nadzija" - pokój 25, jedynka. Rok później w Opolu, podczas tygodniowej rewizyty reprezentacji Iwa NOFRANKVSKA na czele z gubernatorem, na spotkaniu w Bibliotece Wojewódzkiej, zwróciłem się do gości z zapytaniem, dlaczego w programach szkolnych na Ukrainie i w publicystyce nie wspomina się wybitnych Polaków, którzy urodzili się, wychowali i tworzyli dzieła (wymieniłem parę dziesiątek nazwisk). Ludzi, którzy służyli wiedzą Ukrainie, tworząc zręby pod dzisiejszą kulturę dzisiejszej Ukrainy. Po dłuższej ciszy wstał pisarz młodszego pokolenia - Taras Prochaśka i odpowiedział: - To może nasz grzech, ale jesteśmy młodym państwem na dorobku, budujemy jego zręby. Jak się z tym uporamy - uhonorujemy tych Polaków?

Zygmunt Dmochowski w ramach cyklu „Podróż z Opola na Ukrainę” przesyła mi kolejne pieśni. Umieszczam je, na stronie internetowej, jaką temu znakomitemu człowiekowi kiedyś założyłem .

A także na portalu

Myślę, że warto do tych refleksji z podróży sięgnąć. Z Ukrainą związani jesteśmy więzami historycznymi, a to poetyckie spojrzenie wiele zdarzeń i faktów nam przypomina. Każda z pieśni zawiera jakąś cząstkę podróży i odnosi się do minionej historii, przypominając także i znakomitych naszych rodaków. Warto przy tym przypomnieć, że poemat: Podróż z Opola na Ukrainę poszukiwanie mitu"., Zbudowany jest z pieśni, z których każda ilustruje fragment podróży. I tak np. Pieśń Szósta utworu poświęcona jest Kołomyi stolicy historycznego obszaru z hucułami i połoninami, zwanego Pokuciem. Być może w książce, w której się kiedyś ukaże, będzie miała trochę inny kształt. W Pieśni VII opisany jest w niej Hołosków wieś, w której urodził się Franciszek Karpiński -twórca polskiego sentymentalizmu. Opis napadu zbója na dwór Karpińskich i zmuszenie rodziców przez herszta Dobosza, żeby zostać ojcem Chrzestnym Franciszka, jest faktem historycznym! Franciszek Karpiński jest twórcą, min. – Kolęd: “Bóg się rodzi” i “Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi”, także modlitwy “Wszystkie nasze dzienne sprawy” i pieśni “Laura i Filon” i “Do Justyny tęskność na wiosnę”.