Zaduszki Jazzowe u ojców dominikanów

Podczas dominikańskich Zaduszek Jazzowych ich uczestnicy modlitwą i muzyką czczą pamięć zmarłych muzyków. Tegoroczne warszawskie będą poświęcone pamięci zmarłego w styczniu br. Zbigniewa Wegehaupta, wybitnego kontrabasisty jazzowego, który grał z największymi polskim jazzmanami (w ostatnim okresie głownie z Włodkiem Pawlikiem. W kwietniu 2011 roku muzyk brał udział w kościele na Służewie w akademickich rekolekcjach jazzowych, które głosił zmarły kilka miesięcy później o. Andrzej Hołowaty). O godz. 19.30 w kościele św. Dominika na stołecznym Służewie odprawiona zostanie msza święta za zmarłych muzyków, a o 20.15 w dolnym kościele rozpocznie się koncert zespołu RGG w składzie: Łukasz Ojdana (fortepian), Maciej Garbowski (kontrabas) i Krzysztof Gradziuk (perkusja).

4 listopada dominikańskie Zaduszki Jazzowe odbędą się w Krakowie, czyli w mieście, które 27 lat zapoczątkowało ich organizację. To Jan Budziaszek, perkusista zespołu Skaldowie, ale także współpracownik m.in. Tomasza Stańki i Jarosława Śmietany w 1987 roku zamówił mszę w dominikańskiej bazylice Świętej Trójcy za zmarłych amerykańskich muzyków jazzowych. Po modlitwie obecni w kościele artyści zagrali koncert. Podobnie będzie i w tym roku – początek o 19.30.

Krótszą, bo siedmioletnią tradycję mają Zaduszki Jazzowe u ojców dominikanów w Lublinie. Tutaj 9 listopada (sobota) w bazylice Relikwii Krzyża Świętego o godz. 19.30 rozpocznie koncert Stanisława Soyki poświęcony twórczości Czesława Niemena.

Ostatni z zaduszkowych koncertów odbędzie się 23 listopada 2013 roku. Zapraszają na niego ojcowie dominikanie z Rzeszowa. W kościele świętego Jacka przy ulicy Dominikańskiej 15 z koncertem poświęconym pamięci o. Andrzeja Hołowatego wystąpi Piotr Baron Quartet. Towarzyszyć temu koncertowi będzie wydana właśnie przez poznańskie wydawnictwo W drodze płyta „Improwizacja. Rekolekcje jazzowe”. Zawiera ona homilie głoszone przez o. Andrzeja Hołowatego, dominikanina i wielkiego miłośnika oraz znawcy muzyki jazzowej (miałem wraz z żoną niezapomnianą przyjemność i ogromny zaszczyt słuchać w dniu 25 kwietnia 2003 r. koncertu Stańki, Nahornego i Ptaszyna - Wróblewskiego w towarzystwie Ojca Andrzeja i Jego siostry Ewy).

Głosił je w kwietniu 2011 roku w służewskim kościele ojców dominikanów. Mówił, i robi to na płycie, tym swoim charakterystycznym, niskim głosem, zmuszającym do wnikliwego słuchania o konieczności otwierania się na nowe, o pragnieniach absolutnych i o tym, że najważniejsze jest to, co niewidoczne dla oczu. Jako entuzjasta Ewangelii, a jednocześnie ogromny erudyta o. Hołowaty odwołuje się do wybranych fragmentów Pisma Świętego i objaśnia je słuchającym, odnosząc do sytuacji, z którymi każdy z nas spotyka się na co dzień. Niezwykłe są odwołania do grania muzyki jazzowej, na przykład wtedy, gdy mówi o relacji mistrz: uczeń i konieczności wsłuchiwania się jeden w drugiego. „Jeżeli uwierzę, że posiadłem wszelkie rozumy, – mówi między innymi o. Andrzej Hołowaty – tak naprawdę nie będę niczego rozumiał i będę tylko rozbijał swoją doskonałością, oczywiście w swoim własnym umyśle hodowaną, innych ludzi, rozpychał się idąc przez ten świat”. A w innym kazaniu konstatuje, mówiąc o „mentalności kamerdynera”, że „szlachetny człowiek inspiruje się wielkością, a mały ją poniża”, dlatego też „kto sądzi drugiego człowieka, jeszcze nie spotkał samego siebie”. Homilie wywodzącego się z Ostrowca Świętokrzyskiego, a zmarłego nagle 25 sierpnia 2011 roku (w pięć dni po swoich 51. urodzinach) w Jamnej ojca Andrzeja Hołowatego ozdabiają swoimi improwizacjami jazzowymi Piotr Baron na saksofonie i Adam Milwiw – Baron (trąbka). Nagrania powstały w „Piwnicy pod Baronami”. To doskonałe połączenie mądrego słowa zakonnika i muzyki utalentowanych muzyków. Do płyty dołączona jest książeczka z życiorysem ojca Andrzeja oraz wspomnienia o Nim, których autorami są Tomasz Nowak, dominikanin, współtwórca idei rekolekcji jazzowych i utalentowany również literacko Piotr Baron. Zawiera ona również zdjęcia „jazzowego kaznodziei” w różnych sytuacjach Jego posługi dla ludzi i dla Najwyższego.
Wydawnictwo to powinno znaleźć się w biblioteczce każdego, kto nie chce bezrefleksyjnie przeżyć życie.