Zakochany… i nie tylko "Mózg Mężczyzny" wg Louann Brizendine

„Mózg Mężczyzny” (Wyd. WM Group) – już tytuł jest frapujący, bo kto nie chciałby wiedzieć o co panom tak naprawdę chodzi.

Autorka – dr medycyny Louann Brizendine, profesorka psychiatrii klinicznej na Uniwersytecie Kalifornijskim - wcześniej opisała jak działa mózg kobiety, teraz zajęła się płcią przeciwną i znowu odniosła sukces. Obie książki stały się światowymi bestsellerami.

„Mózg Kobiety” znam tylko z recenzji i opowieści, ale po przeczytaniu ”Mózgu mężczyzny” postanowiłam przeczytać i tę 1. pozycję.

Książka jest rzeczywiście niezwykła, nie można jej zaliczyć do czysto medycznych, do poradników też nie, bo tym nie jest. Na pewno powinny ją przeczytać – i to z należytą uwagą - zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Kobiety, by zrozumieć, dlaczego jej ukochany partner, syn zachowują się tak, a nie inaczej, a mężczyźni, by lepiej zrozumieć siebie. Autorka cały czas trzyma czytelnika w napięciu. Dwudziestopięcioletnie badania naukowe poparte są tu życiowym doświadczeniem, zdarzeniami i obserwacjami mężczyzn z rodziny, przyjaciół, znajomych i zderzone z naszym typowym myśleniem i ocenami zachowań mężczyzn.

Na początku książki poznajemy jej bohaterów, autorka nadaje im wspaniałe imiona:
Testosteron – to główny bohater – Zeus, tworzy wszystko, co męskie w tym również cel, jakim jest wyprzedzenie innych samców, pobudza obwody seksu i agresji.
Wazopresyna – to hormon galanterii i monogamii, agresywnie chroni własne terytorium, partnerkę i dzieci, autorka nazywa go „Rycerz na białym koniu”.
Oksytocyna – Poskramiacz Lwów. Odpowiedzialny za empatię, romantyczną miłość, zaufanie, osłabia działanie hormonów seksu.
Inny niezwykły hormon to Antymullerowski (MIS) – czyli Herkules – silny, nieustraszony zwany też Defeminizatorem.

Kortyzol to Gladiator – gotowy do walki, a Prolaktyna to hormon ojcowski, natomiast Dopamina jest źródłem, energii, czyli Duszą Towarzystwa.
Kolejny bohater - hormon Androstenedion, czyli Romeo, uwodziciel wydzielany przez skórę jako
feromon. Pozostaje jeszcze Estrogen, czyli Królowa – decyduje o większości obszarów mózgu mężczyzny.

Co czynią ci bohaterowie, czyli hormony? Otóż "… mogą decydować o tym, czym interesuje się mózg. Ich zadaniem jest sterowanie zachowaniami społecznymi, seksualnymi, partnerskimi, rodzicielskimi, obronnymi i agresywnymi." Autorka po wieloletnich badaniach przekonała się, że "…w każdej fazie życia unikalne hormony i struktury w mózgu, specyficzne dla mężczyzn i chłopców, wytwarzają męską rzeczywistość, która fundamentalnie różni się od kobiecej oraz zdecydowanie zbyt często bywa nadmiernie upraszczana i niezrozumiana." Zdaniem Louanne Brizendine: "Mózgi mężczyzny i kobiety różnią się już od chwili poczęcia."

Naukowcy badają chyba wszystko, odkryli więc również, że mózg mężczyzny potrzebuje tylko 1/5 sekundy, aby wybrać kobietę atrakcyjną seksualnie. Badania potwierdzają też, że mężczyźni mają 2,5 krotnie większy obszar w mózgu, który odpowiada za popęd seksualny. Autorka dowodzi, że kobiety nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, że penis posiada własny „umysł”, a … myśli erotyczne przemykają w tle kory wzrokowej przez cały dzień i noc."
Dowiadujemy się także, że kiedy miłość i pożądanie spotkają się, mężczyzna zakochuje się tak samo "bez pamięci", jak kobieta. Kiedy partnerka jest w ciąży, mózg mężczyzny zmienia się drastycznie i przekształca się w mózg taty, górę bierze hormon Prolaktyna, który uwrażliwia na płacz dziecka i pobudza w mózgu obszary odpowiedzialne za zachowania ojcowskie.

Autorka poprzez kolejne rozdziały, począwszy od "Mózgu chłopca", „Nastolatka”, aż do „Mózgu dojrzałego mężczyzny” prowadzi nas przez niezwykły świat zawiłości mózgu mężczyzny. Książka jest napisana lekkim stylem, czyta się ją znakomicie i choć temat nie jest prosty, wiele się można dowiedzieć i nauczyć się.

Na koniec przytoczę słowa Louanne Brizendine z epilogu książki: "Osobiście wierzę, że wiedza o męskim mózgu może pomóc mężczyznom i kobietom odczuwać do siebie silniejszą bliskość oraz więcej współczucia, a także bardziej się nawzajem doceniać. Takie zrozumienie może być kluczowym czynnikiem prowadzącym do prawdziwej równowagi płci”.