Nieznaczna przewaga PO w eurowyborach. Prawica konsternuje elity

- Mistrz peeru – pisał o Donaldzie Tusku politolog z SWPS, Norbert Maliszewski. Wygrane przez partię rządzącą siódme wybory z rzędu, po siedmiu latach rządów dziwiłyby w każdym demokratycznym kraju. Niewiele dzieli PiS i PO, ale tylko w punktacji wyborczej. Niezniszczalna Platforma osiągnęła wynik 32,13 proc.w stosunku do 31,78 proc PiS-u. W Mazowieckim równowaga była idealna i jeśli wynik ten w jakimś stopniu powtórzyłby się za rok, "niekoalicyjny" Jarosław Kaczyński musiałby pożegnać się z marzeniami o władzy. Jako straszak skutecznie mobilizuje niezdecydowanych. O 3 nad ranem kur zapiał dla PiS-u. Ale po ostatecznym przeliczeniu większości głosów przewaga partii Kaczyńskiego lekko zmniejszyła się. Oznacza to równy podział mandatów dla obu formacji.

Gdy chodzi o tych zdecydowanych, to prawica może być z siebie dumna. Młodzi ludzie (w przedziale 18 – 25 lat) odznaczali kandydatów związanych z Korwinem – Mikke i Jarosławem Kaczyńskim. Jest to trwała tendencja.

Oto rozkład głosów wśród najmłodszego generacyjnie elektoratu: JKM 28,5 proc.; PiS 21,5 proc.; PO 19,3 proc.; Ruch Narodowy 6,0 proc!; PSL 5,7 proc.; TR 5,5 proc.; SLD 5,1proc.; PR 4,1 proc.

- Osiągnęliśmy względny sukces; Ruch Narodowy żyje, walczy i do niego należy przyszłość – powiedział, po ogłoszeniu sondażowych wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego, Artur Zawisza, lider listy RN w okręgu śląskim. 1,5 proc. głosów oddanych na narodowców stanowi więcej, niż przewidywały sondaże.

Anegdotycznie wygląda wynik Nowej Prawicy pod kątem podziału płciowego. Aż 10,8 proc. mężczyzn i tylko 3,8 proc. kobiet zagłosowało na Nową Prawicę Janusza Korwin-Mikkego, która w sumie otrzymała poparcie 7,2 proc. wyborców. Tyle głosów dawały mu symulacje przedwyborcze, na przekór dość konfrontacyjnym wystąpieniom lidera konserwatywno-liberalnego ugrupowania.

Czytaj więcej: Korwin-Mikke zastąpi Palikota?

Wielkim polskim przegranym jest lewica. "Europa" Palikota znalazła się poniżej progu wyborczego, nawet z tak wielkimi nazwiskami jak Kutza, Kalisza i Kwaśniewskiego. SLD Millera zgubiło dwoje ważnych kandydatów, Olejniczaka i Senyszyn, i będzie miało o dwa mandaty mniej.

- Bardzo dziękuję wszystkim za wkład, za zaangażowanie. Wolę z Palikotem zgubić niż z JKM, Tuskiem, Kaczyńskim czy Piechocińskim znaleźć. - tłumaczył się Armand Ryfiński. Inaczej "broniła swojego wyniku" Kazimiera Szczuka. - Mocny wynik prawicy w Europie napawa niepokojem – napisał na Twitterze. - Słaby wynik TR napawa optymizmem – ripostował Jakub Szymczuk.

Symulacje przedwyborcze okazały się trafne także w innych krajach. Zwycięstwo eurosceptyków we Francji (25 proc.), Wielkiej Brytanii czy Danii nie zmienia jednak zasadniczo układu sił w Parlamencie Europy. Socjaldemokracja podpierana przez liberałów zostanie drugą siłą po Chadecji. Jeśli jednak dokonamy czarnobiałego cięcia na prawicę i lewicę to może się okazać, że prawicy w Europarlamencie jest tym razem więcej.

Policzmy. Partie, których europosłowie byli do tej pory w grupie Niezrzeszonych (w tym francuski Front Narodowy z Marine Le Pen na czele), uzyskają łącznie 40 mandatów w PE. Partie z eurosceptycznej grupy Europa Wolności i Demokracji, do której należy m.in. brytyjski UKIP, zdobędą 36 miejsc. 67 mandatów w nowym europarlamencie (8,92 proc. głosów) przypadnie nowo wybranym europosłom z partii, które dotąd nie należały do żadnej z grup politycznych, i są to głównie także eurosceptycy, na przykład Nowa Prawica Janusza Korwin-Mikkego.

Strata kilku mandatów, dotknęła Chrześcijańskich demokratów, lokomotywę europejskości. Ich elektorat udał się do bardziej wyrazistych formacji prawicowych. Coś podobnego stało się z Socjaldemokracją.

Zgodnie z unijnym traktatem szefowie państw i rządów UE nominując kandydata na szefa KE mają wziąć pod uwagę wynik eurowyborów. Przewodniczącego Komisji wybiera następnie europarlament większością głosów wszystkich swoich członków.

Czytaj więcej: Interaktywna mapa wyników

Wyborcy, co widać po frekwencji, tracą poczucie wpływu na politykę unijną. Władzę ustawodawczą mają w niej członkowie, najczęściej z mocowania grup lobbingowych różnorakich komisji, którzy przedkładają parlamentowi gotowce. Właśnie ten układ zainstalowany w Traktacie lizbońskim mieszkańcy naszego kontynentu odrzucili. Nie na długo. Powrócił on w zmienionej szacie.

Druga przyczyna radykalizowania się polityki po lewej, jak po prawej stronie tkwi w bezsilności UE względem "systemu globalnego". Europejczycy widzieli jak mechanizm euro działał na niekorzyść silnych niegdyś gospodarek. Wystarczy że jedno państwo zbankrutuje by pociągnąć na dno wszystkich. Na dodatek rynki finansowe, rasowi spekulanci i wielkie banki bawiły się Europą nadając jej arbitralnie punktację ratingową dostosowaną do strategii zadłużania, "opodatkowania" i przejmowania majątków narodowych. Na stanowiska rządowe powchodzili ludzie z rozdania tych samych grup kapitałowych, które zarabiały na kryzysie.

Czytaj więcej: Zachód sympatyzuje z Putinem?

Trzeci powód obywatelskiej inercji albo radykalizacji może być pochodną konfliktu z Rosją. "Głosując na skrajną prawicę, głosujesz na Putina" –pisał tydzień przed wyborami Washignton Post. Sprawdziło się. Żeby zagłosować na Putina, Europejczycy zagłosowali na skrajną prawicę. Moskwę bronili Merie le Pen, Nigel Farage, Andreas Molzer z austriackiej Partii Wolności i Gábor Vona, przywódca węgierskiego skrajnie prawicowego i antysemickiego Jobbiku.