Na wstępie zaznaczam, że animacja pt. "Maska" jest z gatunku tych niepokojących. Trudno określić, w jakich czasach rozgrywa się akcja filmu, ponieważ mamy tutaj połączenie quasi-feudalnego świata z niezwykle zaawansowaną technologią. Głównym bohaterem animacji jest owadopodobny robot, który przebrany w postać kobiety rozkochuje w sobie pretendenta do tronu królewskiego. Przy okazji tej misji przez cały czas szuka odpowiedzi na pytanie o to, kim jest, i jakie jest jego przeznaczenie. Klimatu produkcji dodaje muzyka napisana przez jednego z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów - Krzysztofa Pendereckiego oraz forma animacji kukiełkowej utrzymana w ciemnej kolorystyce i klimacie tajemniczości. Komentarz czytany przez Magdalenę Cielecką pozwala widzowi zatopić się w świecie wyobraźni Stanisława Lema.
Muszę przyznać, że trudno mi było w pełni zrozumieć animację zrealizowaną przez Stephena i Timothy Quay. Oglądając "Maskę" bardzo szybko można zgubić wątek; z kolei poprzez powtarzające się ujęcia widz doświadcza uczucia zwanego nudą. Ale to nie jest produkcja tworzona z myślą o multipleksach - "Maska" zabiera nas w metaforyczny świat przepełniony grozą i miłością. Żadna z historii, która wyszła spod pióra Stanisława Lema, nie jest łatwa w odbiorze, ale warto choć postarać się zrozumieć, co chciał nam przekazać wielki pisarz. Animację, która zdecydowanie nie jest przeznaczona dla najmłodszych, wypełniają poetyckie przemyślenia na temat egzystencji czy tego, czym jest miłość. Niewątpliwą wartością filmu jest widoczny w dziele wkład pracy jego twórców. Wartością będzie też refleksja, do której każdego chyba widza pobudzi to 20-minutowe studium nad egzystencją w futurystycznych realiach.
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
