Niektórzy dziennikarze i duchowni naszego Kościoła w Polsce wytrwale dbają o to, by katolik (a teoretycznie jest ich w Polsce większość) się nie nudził. Co więcej, dbają o to, by ćwiczyć nas w rozmaitych chwytach i tajnikach retoryki: jak coś mówić, by nie powiedzieć, jak z czarnego zrobić szare, a szare tłumaczyć tylko słabością chwili... Na myśl przychodzą wydarzenia ostatnich dni: nagrania wypowiedzi o. Tadeusza Rydzyka, czy ciągle powracająca historia przeszłości arcybiskupa Wielgusa (która pewnie jeszcze długo nie doczeka się finału i jednoznacznych ocen). Powraca pytanie o posłuszeństwo w kościelnych strukturach.
Lista naszych „nieposłuszeństw dnia powszedniego” jest znaczna. Nic dziwnego – każdy, nawet podświadomie dąży, by było mu jak najlepiej, najwygodniej, by mógł się realizować w swoim zawodzie, w tej społeczności, w której żyje. Czasem prowadzi to po prostu do kłamstw, unikania odpowiedzialności za własne słowa i działania, do szeroko pojętego nieposłuszeństwa.
Reguły Benedykta. Na dziś
Postać św. Benedykta z Nursji to początek jednej z wielu szlachetnych historii w Kościele. Nie bez powodu papież Paweł VI ogłosił go w 1964 r. patronem Europy. Około 529 osiadł z kilkoma mnichami na Monte Cassino i rozpoczął budowę kościoła oraz klasztoru. Jest założycielem zakonu benedyktynów, twórcą reguły…
W pierwszych rozdziałach Reguły św. Benedykta czytamy obszerną listę uczynków, które mają pomagać zakonnikowi w jak najlepszym życiu. Oto kilka punktów: „Nie działać pod wpływem gniewu, nie kryć w sercu podstępu, prawdę wyznawać sercem i ustami”. A także zapis dla wszystkich liderów współczesnego świata, przywódców i kierowników… „nie pragnąć, by nas nazywano świętymi, zanim nimi zostaniemy; lecz najpierw świętym zostać, by nazwa ta odpowiadała prawdzie”. Jak widać, problemy pozostały, a dobre rady nie straciły na aktualności.
Zmienia się świat. Człowiek tylko trochę
Zmieniły się reguły świata, nie zmienił się człowiek, który od wieków zmaga się z tym co dobre i złe. Brak posłuszeństwa względem człowieka i litery prawa to jeden z naszych odwiecznych problemów. Trudność jest ta sama - czy to kodeks prawa kanonicznego czy to zapis Dekalogu czy np. kodeksu cywilnego - zawsze trzeba położyć na szali dwie rzeczywistości: własne działanie i stosowny zapis.
Od nieposłuszeństwa nie można uciec. Natomiast zawsze można być uczciwym w swym nieposłuszeństwie - czyli przyznać się do błędu własnego egoizmu.
Wskaźnik Bogactwa Narodów, wiemy gdzie jest Polska
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
