Renta to wyrok. Jak traktujemy niepełnosprawnych?

Gdy rodzi się dziecko, można powiedzieć, że zdarzył się cud. Ale gdy rodzi się dziecko niepełnosprawne, rodzic sądzi, że to kara boska i zastanawia, co dalej z tym fantem zrobić. Jedni podrzucają je do domu opieki społecznej, żeby ukryć wstyd przed społeczeństwem (Rzymianie niepełnosprawne niemowlaki zabijali, a w XIX wieku takie dzieci były oddawane do cyrku). Niektórzy podejmują walkę, żeby z niepełnosprawnego człowieka uczynić osobę w pełni sprawną. Jeśli się nie udaje, to ukryje się, że "coś takiego" się urodziło.

Byłem świadkiem takiego wydarzenia w sanatorium w Garwolinie, bo razem ze mną mieszkał niepełnosprawny, którego brat był bardzo znanym aktorem i do tej pory nie ujawnił, że ma rodzeństwo. Inni rodzice wstydzą się takiego domownika - znam rodzinę, w której urodziła się córka, która nie widzi i nie słyszy i jest tak samo kochana, jak reszta rodziny. Moja przyjaciółka też urodziła się niepełnosprawna, rodzice ją porzucili, mama była alkoholiczką, ale na szczęście zaopiekowała się nią babcia. Reszta rodziny uważała, że babcia niepotrzebnie opiekuje się "czymś takim", a dziadek bił babcię za to, że trzyma niepełnosprawną w domu. W zakładzie, w którym pracowałem, poznałem kolegę, który miał brata. Jego żona postawiła po ślubie ultimatum: albo będzie rozwód, albo zapomni, że ma chorego brata.

Gdy rodzice pokochają takie dziecko, jakie dała im natura, często podejmują walkę, żeby zdrowsze - o ile medycyna na to pozwoli. Jeśli nie radzą sobie finansowo z kosztownym leczeniem to zaangażują różne fundacje, stowarzyszenia, będą apelować o pomoc w telewizji. Dziecko później idzie do szkoły specjalnej, gdzie otrzymuje dobre wykształcenie, uczy się nawet obcych języków - sam widziałem, jak jeden z uczniów mówił płynnie po angielsku. Nauczyciele starają się, żeby każdy uczeń po zakończeniu szkoły miał lepszy start. Niestety, gdy ukończą szkołę, pojawia się problem z zatrudnieniem. Pracodawcy uważają takie osoby za mniej inteligentne, a jeden właściciel powiedział, że woli więcej płacić podatku, niż dać takiej osobie pracę.

Gdy pracowałem w zakładzie, przewodnicząca chciała, żeby niepełnosprawny pracował za darmo, ponieważ ma rodziców, którzy powinni go utrzymywać. Podczas wyborów samorządowych kandydatka PO powiedziała, że po co niepełnosprawnym praca, skoro będą mieli wysoką rentę, a jeśli nie mają co robić, niech zapiszą się na terapię zajęciową. Rząd nie pomyślał, że wartp tworzyć specjalne miejsca pracy dla ludzi z ciężką niepełnosprawnością. Niezależnie od wyglądu, każdy niepełnosprawny człowiek ma prawo do godności i lepszego traktowania - tak jest zapisane w Konstytucji.