Mniejszości seksualne to najlepsi klienci branży turystycznej?

W książce pt."Turystyka kulturowa" wydanej przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne można znaleźć niezwykle kontrowersyjne zapisy. Autor twierdzi, powołując się na amerykańskie badania marketingowe, że mniejszości seksualne wydają podczas podróży o 30 proc. więcej niż inni turyści. Każdy dolar zainwestowany w Stanach Zjednoczonych w tę dziedzinę usług turystycznych zwraca się aż 153-krotnie.

W Niemczech obliczono, że przeciętny gej zarabia (po przeliczeniu) ok. 8000 zł miesięcznie, z czego ok. 3000 zł wydaje na rozrywki, podróże oraz artkuły konsumpcyjne. Niemiecki gej
podróżuje pięć razy w roku na okres około 10 dni. Według badań przeprowadzonych dziesięć lat temu przez Tourism Inteligence International, turystyka mniejszości seksualnych stanowi już 10 proc. światowego rynku turystycznego. A z najnowszych badań rynkowych Community Marketing wynika, że aż 91 proc. gejów żyjących w USA udało się w ciągu ostatniego roku w podróż w celach wypoczynkowych, podczas gdy amerykańska średnia wynosi 64 proc., a homoseksualny mężczyzna podróżuje aż 10 razy częściej niż jego heteroseksualny kolega.

Według tych samych badań 84 procent gejów z USA miało ważny paszport, wśród heteroseksualistów tylko 29 proc. W turystyce mniejszości seksualnych zaczynają specjalizować się hotele, kluby, sauny, a nawet gospodarstwa agroturystyczne i całe wyspy. Takich miejsc na świecie jest już kilka tysięcy.Na potrzeby tych turystów linie lotnicze organizują systemy lojalnościowe, banki we współpracy z biurami podróży wydają specjalne karty kredytowe, a linie morskie organizują specjalne rejsy.Wiele miast włącza się w organizację i promocję imprez gejowskich i lesbijskich.

Republika Południowej Afryki uchodzi za jeden z najprzyjaźniejszych mniejszościom seksualnym krajów świata. W ciągu ostatnich 10 lat w Durbanie powstało 7 barów, 85 hoteli i 12 restauracji przyjaznych gejom oraz 2 kluby nocne, 2 sauny, 3 studia masażu przeznaczone tylko dla nich.

Jeszcze dalej poszły władze Nova Igucau, w pobliżu Rio de Janeiro. Zobowiązały one kluby, dyskoteki, kina i duże restauracje nie tylko do przyjaznego stosunku do mniejszości seksualnych, lecz także nakazały urządzić dodatkowe toalety dla transwestytów, gdyż ci stanowią blisko 27 proc. lokalnej społeczności, a uskarżali się na na frustrację podczas korzystania z toalet publicznych.

Na Ibizie znajduje się ok. 50 barów, 3 dyskoteki i wiele saun przeznaczonych dla gejów i lesbijek oraz największa gejowska plaża świata. Z badań Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego na rzecz gejów i lesbijek wynika, że Kraków jest najpopularniejszym miastem w Polsce wśród internautów zaliczanych
do mniejszości seksualnych. Z wyjazdów zageanicznych wśród polskich gejów i lesbijek najpopularniejsze są Niemcy i Hiszpania.
Pod pojęciem turystyki kulturowej rozumiemy podróże gejów, lesbijek, biseksualistów,jak również osób transgenerycznych, czyli tych, którym płeć biologiczna nie odpowiada płci z jaką się utożsamiają.

Zzdumienie budzi nie tylko fakt rozróżniania wśród wielu segmentów turystyki kulturowej (wiejska, kulinarna, pielgrzymkowa, sentymentalna, festiwalowa, muzealna) turystyki mniejszości seksualnych, ale także to, że różne insytucje i organizacje turystyczne zauwżyły właśnie tę grupę społeczną jako szczególnie dochodową dla branży. Daje wiele do myślenia także zaangażowanie linii lotniczych i morskich, banków i biur podróży(systemy lojalnościowe, specjalne karty kredytowe, czy też specjalne rejsy). Skąd taka segmentacja klientów? Bo cóż znaczą programy lojalnościowe i specjalne karty kredytowe dla miejszości seksualnych? W jaki sposób instytucja sprawdzi, czy dany klient jest w rzeczywistości mniejszością seksualną? Czyżby kierowano się li tylko czyjąś deklaracją? Cóż znaczą kluby nocne, sauny, studia masażu przeznaczone wyłącznie dla gejów? Dlaczgo inni nie mają tam wstępu?

Książka dra Jędrysiaka jest wykorzystywana przez instytucje organizujące kursy
dla pilotów turystyki kulturowej.

Źródło: Tadeusz Jędrysiak - "Turystyka kulturowa". Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne Warszawa, 2008.

Tadeusz Jędrysiak jest doktorem nauk technicznych Politechniki Warszawskiej oraz stypendystą Międzynarodowego Instytutu Hydrologii i Ochrony Środowiska w Delft(Holandia). Pracując jako pilot wycieczek zagranicznych, zwiedził ponad 100 krajów na różnych kontynentach. Od kilkunastu lat, jako przewodnik miejski, oprowadza po Warszawie cudzoziemców, jest również instruktorem przewodnictwa oraz zastępcą przewodniczącego stałej Komisji Egzaminacyjnej Przewodników Miejskich, powołanej przez Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego. Był współorganizatorem i prezesem niezależnego Warszawskiego Stowarzyszenia Przewodników im. A.Jastrzębskiego. Jest autorem przewodników po Warszawie dla grup anglojęzycznych:Best Tour of Warsaw, Poland and Warsaw i Warsaw-Capital of Poland.